Categoriearchief: Wijk zonder Scheidslijnen

Mokum wordt islamsterdam

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het socialistische experiment Wijk zonder Scheidslijnen Amsterdam-IJburg heeft mij, jaren na Pim Fortuyn, de ogen geopend voor de intolerantie van de linkse medemens. Bij de eerste misstand in het gloednieuwe winkelcentrum, waarbij een vrouw het ziekenhuis werd ingeslagen, werd ik voor NSB-er uitgemaakt, nadat ik dit incident in een blog had benoemd. De daders van de mishandeling waren Antilliaanse jongeren, die eerder door het socialistische Amsterdamse bestuur vanuit probleemwijk Bijlmermeer naar vinexwijk IJburg  waren overgeplaatst. Ik paste niet langer bij de Partij van de Arbeid (PvdA), waarop ik tot dan toe altijd had gestemd, omdat mij door deze ‘tolerante progressieve’ mensen nu ineens de mond werd gesnoerd. De duistere kanten van het sociale experiment IJburg moesten kennelijk onder het tapijt worden geschoven. Koste wat kost moest worden voorkomen dat de misstanden van deze socialistische heilstaat naar buiten zouden komen. Lees verder →

Van hel naar hemel

Geplaatst op door
Beantwoorden

Als het aan de Partij van de Arbeid en Groenlinks, ofwel de linkse partijen, ligt, wordt heel Nederland een grote sloppenwijk zoals de wijk zonder scheidslijnen IJburg. Deze is een buitenwijk van Amsterdam, een gemengde wijk in de socialistische traditie, waar arm en rijk moeten zien samen te leven. Nu is het alleszins fijn dat mensen harmonieus samen leven, prachtig zelfs. 

Randvoorwaarde ervan is wel dat de ene groep de andere niet naar het leven staat zoals in IJburg. Waar criminele jongeren van de ene groep anderen bestelen, in hun huizen of, op klaarlichte dag op straat, van waardevolle spullen beroven. Waar dure auto’s worden vernield, containerbranden op een zonnige zomerdag vanaf strand IJburg zichtbaar zijn, alsof de hele wijk in lichtelaaie staat, er sinds jaar en dag cameratoezicht is, omdat de wijk anders wordt overgenomen door criminele jeugdgroepen, terwijl dit alles wordt genegeerd door politiek en MSM, opdat de reputatie van de wijk maar geen schade oploopt. Lees verder →

Als je Amsterdam kunt verlaten, doe het dan

Geplaatst op door
Beantwoorden

Sinds anderhalve week ben ik officieel geen Amsterdammer meer. Ik volg de berichten uit de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg inmiddels van afstand en prijs mezelf gelukkig. Vele keren ben ik in Amsterdam voor racist uitgemaakt omdat ik de feiten in IJburg benoemde, inmiddels woon ik tussen de andere ‘racisten’ en ik voel me er fijn bij. ‘Lichtgetinte ‘ criminelen maken in de socialistische heilstaat Amsterdam-IJburg steeds vaker de dienst uit. Het Parool rept wanneer het al bericht over misdaad al niet meer over IJburg maar heeft het versluierend over Amsterdam Oost. Kennelijk om de reputatie van IJburg te redden, waar menig journalist van de lokale krant inmiddels een stulpje heeft aangeschaft. Zelfs nu ik niet meer in IJburg woon, kan ik me om dit gebrek aan karakter druk maken. Hoewel het niet langer mijn zorg is dat IJburg tot een Hellhole verwordt, als het dat al ooit wel was. Het is een onontkoombaar proces met een bovengemiddeld aantal Marokkaanse medeburgers die indertijd vanuit Hellhole Amsterdam Nieuw-West naar Amsterdam-IJburg zijn overgeheveld. Met medeweten van toenmalig stadsdeelvoorzitter Slotervaart, Ahmed Marcouch, en Fatima Elatik, indertijd stadsdeelvoorzitter Zeeburg.

Ahmed Marouch deed nadat de stadsdelen waren afgeschaft veelvuldig IJburg aan om er islamitische bijeenkomsten te organiseren tezamen met zijn dikke vriend de salafistische Safoan Mohktari, inmiddels werkzaam voor gemeente Amsterdam. Ahmed Marcouch heeft sindsdien eveneens carrière gemaakt en is nu burgemeester van Arnhem.

Afgelopen week pleitte een inwoner van de hoofdstad in een opiniestuk in Het Parool ervoor dat Marcouch burgemeester van Amsterdam zou worden. Huidig burgemeester Femke Halsema zou er een zooitje van maken, met in de binnenstad bergen huisvuil, TikTokrijen en overal opbrekingen. Het kan niet anders dan dat Marcouch staat te popelen om burgemeester van onze mooie hoofdstad te worden. Als streng gelovig moslim zal hij niet aarzelen om zijn islamitische medebewoners alle ruimte te geven voor het uitoefenen van hun religie, van gebedsruimten in openbare scholen en universiteiten, tot oproepen tot gebed van moskeeën en wat dies meer zij. Zijn goede vriend Mokhtari heeft al eerder van grote ambities blijk gegeven en krijgt van Marcouch dan vast een wethouderschap aangeboden, alsmede Marcouch’s goede vriendin Fatima Elatik. Wie wil er behalve moslims dan nog in de hoofdstad wonen? Ik zou hierbij iedereen willen oproepen onze toekomstige islamitische hoofdstad te verlaten nu het nog kan. Islam will Dominate.

 

Politiek correct ChatGTP streeft socialistische heilstaat na

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ingegooide ruit pas geopende kledingwinkel Haveneiland-West, IJburg

In 2008 kwam ik in IJburg wonen, als een echt politiek correct wezen. Mijn leven tot dan toe had ik trouw PvdA gestemd, wat ik van huis had meegekregen. Andere familie van ons was rechts stemmend en van hen moest mijn familie niets hebben. Zij waren egoïsten. Wij waren dan niet rijk, maar wel onzelfzuchtig. Wij waren tolerant en goede mensen.

Alras werd ik in IJburg met de neus  op de intolerantie van links stemmend Nederland geduwd. IJburg was van den beginne af een Wijk zonder Scheidslijnen. Deze was iets moois: mensen met een beperking konden heerlijk wonen in deze wijk. De gemeente Amsterdam verstond in werkelijkheid onder de Wijk zonder Scheidslijnen een wijk voor mensen van ‘allerlei pluimage’. In de achterstandswijken van Amsterdam, Zuidoost, Nieuw-West, Noord en de Spaarndammerbuurt, werden in die tijd huizen gesloopt en de bewoners ervan kwamen te wonen in de gemengde blokken op het Haveneiland. Juist de meest problematische gezinnen werden naar IJburg overgeplaatst. Lees verder →

Tijd om uit IJburg te vertrekken

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ed Pelsterpark, Haveneiland-West, IJburg

Nadat we ons huis op Haveneiland-West, IJburg, eindelijk hadden verkocht, had ik even de illusie dat ik in deze vinexwijk wilde blijven wonen. Inmiddels had ik er 15 jaar gewoond.

Als een van de eerste bewoners van IJburg zag ik dat de wijk binnen no time afgleed, terwijl deze nog niet eens tot bloei was gekomen. In 2008 was ik er getuige van dat hele straten vanuit Nieuw-West, waar mijn schoonfamilie destijds hetzelfde blok bewoonde als dat van Mohammed B., werden overgeplaatst naar de ‘exclusieve’ wijk Amsterdam-IJburg. Toen ik de schotels aan de gevels van een pas opgeleverd blok in onze straat zag verschijnen, was het eerste wat ik dacht: dit is nieuws. Ons was in glanzende brochures het keurige Amsterdam-Buitenveldert voorgeschoteld en het werd achterstandswijk Amsterdam-Slotervaart. Sindsdien deed ik op mijn blog van deze onzalige ontwikkeling verslag. Het nieuws over het verval van vinexwijk Amsterdam-IJburg werd echter door het merendeel van de MSM genegeerd. Toen ik een ‘journalist’ van IJburg TV wees op de vele inbraken aan de IJburglaan, zei hij dat dergelijke zaken niet zijn business waren.

Lees verder →

Verval vreet aan prestigieus Sluishuis IJburg

Geplaatst op door
Beantwoorden

Als ZZP’er bouw je geen pensioen op; ons koophuis in Amsterdam-IJburg is ons pensioen. Aangezien wij inmiddels een zekere leeftijd naderden en ons werk onzeker was geworden door ontwikkelingen in de digitale wereld, wilden wij ons pensioen verzilveren. Net toen we het besluit om te verkopen hadden genomen, werd onze voordeur echter ingegooid door bewoners van Amsterdam-IJburg die niet kunnen omgaan met de vrijheid van meningsuiting.

Nadat onze voordeur was hersteld en we ons huis dan eindelijk in de verkoop hadden gezet, daalden de huizenprijzen vanwege de stijging van de hypotheekrente, die tot dan toe nul was geweest, met hysterische huizenprijzen tot gevolg. Huizen die tot dusver als zoete broodjes waren verkocht, werden ineens met argusogen bekeken. Bezichtiging na bezichtiging volgde. Een aardig bod op ons huis werd door ons afgeslagen, waarvan we achteraf wel toch wel spijt hadden. Alleen huizen die instapklaar waren, waren snel verkocht. En het onze was dat helaas niet, vonden de kieskeurige dertigers.

Ons toekomstperspectief was een opbrengst van het huis, die voldoende was om van te leven. Ik zou dan eindelijk kunnen doen wat ik mijn hele leven al had gewild, namelijk fulltime schrijven. Wat onze volgende woonbestemming zou zijn, wisten we eigenlijk niet. Het pas opgeleverde Sluishuis op Steigereiland Noord lonkte … Van buiten was het nieuwe project in elk geval gelukt, van binnen kende ik het niet.

Hoewel ons huis nog niet verkocht was, vroeg ik een bezichtiging aan van een appartement in het Sluishuis, met een houten terras en voldoende ruimte om in te leven, dat even ervoor de verkoop in was gegaan. Bij aankomst liepen we via het publieke plein van het appartementencomplex in een felle wind naar de ingang, wat me verbaasde omdat het onderweg naar het prestigieuze project niet had gewaaid. Blijkbaar vingen de hoge appartementengebouwen rondom het plein bovengemiddeld veel wind van het erachter gelegen IJsselmeer. Het was er koud. Lees verder →

Wanneer je wijk wordt overgenomen door duistere figuren

Geplaatst op door
Beantwoorden

Sinds enige tijd heb ik in IJburg te maken met intimidatie door duistere figuren. Ze proberen me de mond te snoeren. Het heeft te maken met mijn blogs, onze besloten Facebookgroep ‘IJburg, de andere kant. Ongecensureerd’ en Twitter. Kennelijk bevalt het ze niet dat ze in IJburg niet ongehinderd hun gang kunnen gaan. Ondermijning, drugshandel, dit alles speelt inmiddels in IJburg. Weliswaar lopen er hier naar verluidt 100-en rechercheurs rond, maar de politie is verder onzichtbaar. Lees verder →

Intimidatie loont in de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg

Geplaatst op door
Beantwoorden

We woonden nog maar twee jaar in de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg of ik kreeg al te maken met de destructieve effecten van dit sociale experiment. Toen ik jongeren die zich ernstig misdroegen in mijn straat fotografeerde, kwam een van hen naar me toe en eiste dat ik de foto’s van mijn mobiele telefoon verwijderde. Als ik dat niet deed, zou zijn oom wel verhaal bij me komen halen. Ik liet me intimideren en verwijderde de foto’s van mijn telefoon.

Enige tijd erna schold op Haveneiland-Oost een groep hangjongeren me uit, terwijl ik ze fotografeerde, nadat ze zich in de publieke ruimte hadden misdragen. De straatcoaches kozen hun kant en vermaanden me dat ik de foto’s zou verwijderen. Deze keer gaf ik geen gevolg aan het verzoek tot verwijdering en zei dat ik in de publieke ruimte het recht had om mensen vast te leggen. Lees verder →