Auteursarchief: Xandra Lammers

Politiek correct ChatGTP streeft socialistische heilstaat na

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ingegooide ruit pas geopende kledingwinkel Haveneiland-West, IJburg

In 2008 kwam ik in IJburg wonen, als een echt politiek correct wezen. Mijn leven tot dan toe had ik trouw PvdA gestemd, wat ik van huis had meegekregen. Andere familie van ons was rechts stemmend en van hen moest mijn familie niets hebben. Zij waren egoïsten. Wij waren dan niet rijk, maar wel onzelfzuchtig. Wij waren tolerant en goede mensen.

Alras werd ik in IJburg met de neus  op de intolerantie van links stemmend Nederland geduwd. IJburg was van den beginne af een Wijk zonder Scheidslijnen. Deze was iets moois: mensen met een beperking konden heerlijk wonen in deze wijk. De gemeente Amsterdam verstond in werkelijkheid onder de Wijk zonder Scheidslijnen een wijk voor mensen van ‘allerlei pluimage’. In de achterstandswijken van Amsterdam, Zuidoost, Nieuw-West, Noord en de Spaarndammerbuurt, werden in die tijd huizen gesloopt en de bewoners ervan kwamen te wonen in de gemengde blokken op het Haveneiland. Juist de meest problematische gezinnen werden naar IJburg overgeplaatst. Lees verder →

Zoektocht naar nieuw huis

Geplaatst op door
Beantwoorden

 

Nadat we ons huis in Amsterdam-IJburg hadden verkocht,  begonnen we een zoektocht naar een nieuw huis. Binnen een beperkte tijd moesten we onderdak zien te vinden, want nog drie maanden en dan moesten we ons oude huis verlaten. Het project Sluishuis , waar ik graag had willen wonen, bleek voor ons onbetaalbaar. Wellicht niet spijtig want wie ook ik erover sprak vond het ‘mooi’ van buiten, maar onaantrekkelijk om in te wonen. Geen privacy, alsof je wekelijks zou moeten meegenieten van de verjaarspartijtjes van je buren, met al die plexiglazen balkonnetjes die  uitkwamen op eenzelfde binnenplaats, die bovendien publiek toegankelijk was. Ook bleek dit binnenplein bij nader inzien een waar windgat, wat niet verwonderlijk was, gezien de locatie vlak bij het IJsselmeer.

Wanneer je geen pensioen hebt opgebouwd, kun je als zelfstandige weliswaar een schitterende omzet hebben behaald, maar vervolgens telt slechts je AOW. Dus een mooie lening zat er voor ons niet meer in, zo werd ons door een hypotheekadviseur verteld. Het verkleinde onze mogelijkheden voor een geschikt huis aanzienlijk. Desondanks gingen we opgewekt van start.

We verstrekten een zoekopdracht aan verschillende makelaars voor een huis tot 500.000 euro in Noord-Holland. Een tuin op het zuidwesten met privacy, een eetkeuken en twee slaapkamers behoorden tot de woonwensen. We wisten dat een huis in Amsterdam dat hieraan voldeed, onwerkelijk was. Lees verder →

Tijd om uit IJburg te vertrekken

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ed Pelsterpark, Haveneiland-West, IJburg

Nadat we ons huis op Haveneiland-West, IJburg, eindelijk hadden verkocht, had ik even de illusie dat ik in deze vinexwijk wilde blijven wonen. Inmiddels had ik er 15 jaar gewoond.

Als een van de eerste bewoners van IJburg zag ik dat de wijk binnen no time afgleed, terwijl deze nog niet eens tot bloei was gekomen. In 2008 was ik er getuige van dat hele straten vanuit Nieuw-West, waar mijn schoonfamilie destijds hetzelfde blok bewoonde als dat van Mohammed B., werden overgeplaatst naar de ‘exclusieve’ wijk Amsterdam-IJburg. Toen ik de schotels aan de gevels van een pas opgeleverd blok in onze straat zag verschijnen, was het eerste wat ik dacht: dit is nieuws. Ons was in glanzende brochures het keurige Amsterdam-Buitenveldert voorgeschoteld en het werd achterstandswijk Amsterdam-Slotervaart. Sindsdien deed ik op mijn blog van deze onzalige ontwikkeling verslag. Het nieuws over het verval van vinexwijk Amsterdam-IJburg werd echter door het merendeel van de MSM genegeerd. Toen ik een ‘journalist’ van IJburg TV wees op de vele inbraken aan de IJburglaan, zei hij dat dergelijke zaken niet zijn business waren.

Lees verder →

Verval vreet aan prestigieus Sluishuis IJburg

Geplaatst op door
Beantwoorden

Als ZZP’er bouw je geen pensioen op; ons koophuis in Amsterdam-IJburg is ons pensioen. Aangezien wij inmiddels een zekere leeftijd naderden en ons werk onzeker was geworden door ontwikkelingen in de digitale wereld, wilden wij ons pensioen verzilveren. Net toen we het besluit om te verkopen hadden genomen, werd onze voordeur echter ingegooid door bewoners van Amsterdam-IJburg die niet kunnen omgaan met de vrijheid van meningsuiting.

Nadat onze voordeur was hersteld en we ons huis dan eindelijk in de verkoop hadden gezet, daalden de huizenprijzen vanwege de stijging van de hypotheekrente, die tot dan toe nul was geweest, met hysterische huizenprijzen tot gevolg. Huizen die tot dusver als zoete broodjes waren verkocht, werden ineens met argusogen bekeken. Bezichtiging na bezichtiging volgde. Een aardig bod op ons huis werd door ons afgeslagen, waarvan we achteraf wel toch wel spijt hadden. Alleen huizen die instapklaar waren, waren snel verkocht. En het onze was dat helaas niet, vonden de kieskeurige dertigers.

Ons toekomstperspectief was een opbrengst van het huis, die voldoende was om van te leven. Ik zou dan eindelijk kunnen doen wat ik mijn hele leven al had gewild, namelijk fulltime schrijven. Wat onze volgende woonbestemming zou zijn, wisten we eigenlijk niet. Het pas opgeleverde Sluishuis op Steigereiland Noord lonkte … Van buiten was het nieuwe project in elk geval gelukt, van binnen kende ik het niet.

Hoewel ons huis nog niet verkocht was, vroeg ik een bezichtiging aan van een appartement in het Sluishuis, met een houten terras en voldoende ruimte om in te leven, dat even ervoor de verkoop in was gegaan. Bij aankomst liepen we via het publieke plein van het appartementencomplex in een felle wind naar de ingang, wat me verbaasde omdat het onderweg naar het prestigieuze project niet had gewaaid. Blijkbaar vingen de hoge appartementengebouwen rondom het plein bovengemiddeld veel wind van het erachter gelegen IJsselmeer. Het was er koud. Lees verder →

Wanneer je wijk wordt overgenomen door duistere figuren

Geplaatst op door
Beantwoorden

Sinds enige tijd heb ik in IJburg te maken met intimidatie door duistere figuren. Ze proberen me de mond te snoeren. Het heeft te maken met mijn blogs, onze besloten Facebookgroep ‘IJburg, de andere kant. Ongecensureerd’ en Twitter. Kennelijk bevalt het ze niet dat ze in IJburg niet ongehinderd hun gang kunnen gaan. Ondermijning, drugshandel, dit alles speelt inmiddels in IJburg. Weliswaar lopen er hier naar verluidt 100-en rechercheurs rond, maar de politie is verder onzichtbaar. Lees verder →

Intimidatie loont in de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg

Geplaatst op door
Beantwoorden

We woonden nog maar twee jaar in de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg of ik kreeg al te maken met de destructieve effecten van dit sociale experiment. Toen ik jongeren die zich ernstig misdroegen in mijn straat fotografeerde, kwam een van hen naar me toe en eiste dat ik de foto’s van mijn mobiele telefoon verwijderde. Als ik dat niet deed, zou zijn oom wel verhaal bij me komen halen. Ik liet me intimideren en verwijderde de foto’s van mijn telefoon.

Enige tijd erna schold op Haveneiland-Oost een groep hangjongeren me uit, terwijl ik ze fotografeerde, nadat ze zich in de publieke ruimte hadden misdragen. De straatcoaches kozen hun kant en vermaanden me dat ik de foto’s zou verwijderen. Deze keer gaf ik geen gevolg aan het verzoek tot verwijdering en zei dat ik in de publieke ruimte het recht had om mensen vast te leggen. Lees verder →

Waarom interesseren zware criminelen zich voor blogger in Amsterdam-IJburg? (Met update)

Geplaatst op door
Beantwoorden

In Amsterdam-IJburg durf ik me alweer een tijdje op straat te begeven zonder dat ik op mijn hoede ben en op elke hoek een verdacht persoon verwacht. Vier maanden geleden werd ik in Winkelcentrum IJburg, in de AH, ernstig geïntimideerd door twee mij volstrekt onbekende figuren. Het waren echte creeps, die ik het beste kan omschrijven als deel uitmakend van de zware criminaliteit. Ik leidde dit af aan hun dure exclusieve kleding en dito auto, waarmee ze zich verplaatsten en, nadat ze me hadden geintimideerd, het eiland af spurtten. Lees verder →

Sociaal experiment Sluishuis Amsterdam-IJburg

Geplaatst op door
Beantwoorden

Anderhalve week geleden werd het ‘iconische’ Sluishuis in IJburg opgeleverd. Een prachtige constructie van aluminium en hout, gelegen in het IJ bij het Steigereiland, even voordat je via de sierlijke witte Heerma-brug de wijk IJburg binnenkomt. Een paradijselijke plek met water, boten, een restaurant en wandelboulevards rondom. Het was een groot feest, met ballonnen, verhuiswagens en blije bewoners, die hun gloednieuwe huurappartementen betrokken. Een betonnen trap, met aan weerszijden de houten terrassen van de duurste appartementen, leidde de bezoeker en bewoner naar het dak.

Ons huis op Haveneiland-West was even ervoor de verkoop ingegaan. Ook ik wilde dolgraag huren in dit indrukwekkend gebouw, dat ik in de jaren ervoor in afschuw had zien verrijzen. Zou het opnieuw een duistere constructie worden, zoals er al zo veel zijn in IJburg? Toen de steigers uiteindelijk waren verdwenen, verscheen tot mijn verbazing een wonderschoon bouwwerk, dat wel gelegen was in een grimmige omgeving, waar in de loop van de tijd autobranden waren geweest, schietpartijen en gewapende woningovervallen … Daarvan repten de brochures vast niets.

Zou het Sluishuis zich aan de heilloze gevolgen van de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg kunnen onttrekken? Tot dan toe was het geen enkele nieuwe ontwikkeling gelukt. Zouden de bewoners van het mooie nieuwe gebouw zich opsluiten in hun veilige enclave wanneer ze eenmaal langs het armoedige kadegebouw naar het sfeerloze winkelcentrum, met erachter het koude en naargeestige Joris Ivensplein, decor van criminaliteit en Marokkaanse rapnummers (vanaf 2:37), waren gelopen. Winkelcentrum IJburg, waar ondernemers al tijden nood klaagden over het gebrek aan kapitaalkrachtig publiek, dat het centrum leek te mijden, en straatcoaches de AH afschermden. Lees verder →