Politiek correct ChatGTP streeft socialistische heilstaat na

Ingegooide ruit pas geopende kledingwinkel Haveneiland-West, IJburg

In 2008 kwam ik in IJburg wonen, als een echt politiek correct wezen. Mijn leven tot dan toe had ik trouw PvdA gestemd, wat ik van huis had meegekregen. Andere familie van ons was rechts stemmend en van hen moest mijn familie niets hebben. Zij waren egoïsten. Wij waren dan niet rijk, maar wel onzelfzuchtig. Wij waren tolerant en goede mensen.

Alras werd ik in IJburg met de neus  op de intolerantie van links stemmend Nederland geduwd. IJburg was van den beginne af een Wijk zonder Scheidslijnen. Deze was iets moois: mensen met een beperking konden heerlijk wonen in deze wijk. De gemeente Amsterdam verstond in werkelijkheid onder de Wijk zonder Scheidslijnen een wijk voor mensen van ‘allerlei pluimage’. In de achterstandswijken van Amsterdam, Zuidoost, Nieuw-West, Noord en de Spaarndammerbuurt, werden in die tijd huizen gesloopt en de bewoners ervan kwamen te wonen in de gemengde blokken op het Haveneiland. Juist de meest problematische gezinnen werden naar IJburg overgeplaatst. Lees verder

Tijd om uit IJburg te vertrekken

Ed Pelsterpark, Haveneiland-West, IJburg

Nadat we ons huis op Haveneiland-West, IJburg, eindelijk hadden verkocht, had ik even de illusie dat ik in deze vinexwijk wilde blijven wonen. Inmiddels had ik er 15 jaar gewoond.

Als een van de eerste bewoners van IJburg zag ik dat de wijk binnen no time afgleed, terwijl deze nog niet eens tot bloei was gekomen. In 2008 was ik er getuige van dat hele straten vanuit Nieuw-West, waar mijn schoonfamilie destijds hetzelfde blok bewoonde als dat van Mohammed B., werden overgeplaatst naar de ‘exclusieve’ wijk Amsterdam-IJburg. Toen ik de schotels aan de gevels van een pas opgeleverd blok in onze straat zag verschijnen, was het eerste wat ik dacht: dit is nieuws. Ons was in glanzende brochures het keurige Amsterdam-Buitenveldert voorgeschoteld en het werd achterstandswijk Amsterdam-Slotervaart. Sindsdien deed ik op mijn blog van deze onzalige ontwikkeling verslag. Het nieuws over het verval van vinexwijk Amsterdam-IJburg werd echter door het merendeel van de MSM genegeerd. Toen ik een ‘journalist’ van IJburg TV wees op de vele inbraken aan de IJburglaan, zei hij dat dergelijke zaken niet zijn business waren.

Lees verder

Wanneer je wijk wordt overgenomen door duistere figuren

Sinds enige tijd heb ik in IJburg te maken met intimidatie door duistere figuren. Ze proberen me de mond te snoeren. Het heeft te maken met mijn blogs, onze besloten Facebookgroep ‘IJburg, de andere kant. Ongecensureerd’ en Twitter. Kennelijk bevalt het ze niet dat ze in IJburg niet ongehinderd hun gang kunnen gaan. Ondermijning, drugshandel, dit alles speelt inmiddels in IJburg. Weliswaar lopen er hier naar verluidt 100-en rechercheurs rond, maar de politie is verder onzichtbaar. Lees verder

Waarom interesseren zware criminelen zich voor blogger in Amsterdam-IJburg? (Met update)

In Amsterdam-IJburg durf ik me alweer een tijdje op straat te begeven zonder dat ik op mijn hoede ben en op elke hoek een verdacht persoon verwacht. Vier maanden geleden werd ik in Winkelcentrum IJburg, in de AH, ernstig geïntimideerd door twee mij volstrekt onbekende figuren. Het waren echte creeps, die ik het beste kan omschrijven als deel uitmakend van de zware criminaliteit. Ik leidde dit af aan hun dure exclusieve kleding en dito auto, waarmee ze zich verplaatsten en, nadat ze me hadden geintimideerd, het eiland af spurtten. Lees verder

Sociaal experiment Sluishuis Amsterdam-IJburg

Anderhalve week geleden werd het ‘iconische’ Sluishuis in IJburg opgeleverd. Een prachtige constructie van aluminium en hout, gelegen in het IJ bij het Steigereiland, even voordat je via de sierlijke witte Heerma-brug de wijk IJburg binnenkomt. Een paradijselijke plek met water, boten, een restaurant en wandelboulevards rondom. Het was een groot feest, met ballonnen, verhuiswagens en blije bewoners, die hun gloednieuwe huurappartementen betrokken. Een betonnen trap, met aan weerszijden de houten terrassen van de duurste appartementen, leidde de bezoeker en bewoner naar het dak.

Ons huis op Haveneiland-West was even ervoor de verkoop ingegaan. Ook ik wilde dolgraag huren in dit indrukwekkend gebouw, dat ik in de jaren ervoor in afschuw had zien verrijzen. Zou het opnieuw een duistere constructie worden, zoals er al zo veel zijn in IJburg? Toen de steigers uiteindelijk waren verdwenen, verscheen tot mijn verbazing een wonderschoon bouwwerk, dat wel gelegen was in een grimmige omgeving, waar in de loop van de tijd autobranden waren geweest, schietpartijen en gewapende woningovervallen … Daarvan repten de brochures vast niets.

Zou het Sluishuis zich aan de heilloze gevolgen van de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg kunnen onttrekken? Tot dan toe was het geen enkele nieuwe ontwikkeling gelukt. Zouden de bewoners van het mooie nieuwe gebouw zich opsluiten in hun veilige enclave wanneer ze eenmaal langs het armoedige kadegebouw naar het sfeerloze winkelcentrum, met erachter het koude en naargeestige Joris Ivensplein, decor van criminaliteit en Marokkaanse rapnummers (vanaf 2:37), waren gelopen. Winkelcentrum IJburg, waar ondernemers al tijden nood klaagden over het gebrek aan kapitaalkrachtig publiek, dat het centrum leek te mijden, en straatcoaches de AH afschermden. Lees verder

Gevangen in mijn huis in Amsterdam-IJburg

 

De afgelopen week zat ik ‘gevangen’ in mijn huis in IJburg. Al eerder werd ik op straat geïntimideerd en bedreigd om berichtgeving op mijn nieuwssite en blog, maar deze keer was het terreur, zodat ik de desolate straten van het eiland nu echt even wilde mijden.

Nadat ik een week geleden in onze besloten facebookgroep ‘Het reilen en zeilen op IJburg. Ongecensureerd’ een foto van een appartement had gepost, vergezeld van een tekst die verwees naar een eerder bericht op mijn nieuwssite ‘Het reilen en zeilen op IJburg. Ongecensureerd’, brak de pleuris uit. Het bewuste appartement in IJburg werd bewoond door een man die in 2020 ‘pedo’ op zijn huis had gekalkt gekregen en van wie de ramen waren ingegooid. Bij navraag indertijd bleek dat de man werd geterroriseerd door jongeren uit de buurt, de ‘harde kern van de Joris Ivensplein-groep, een bende van Marokkaanse jongeren die de omgeving rond dit plein al tijden onveilig maakte, met inbraken, vandalisme. Lees verder

Sinterklaasoptocht achter zwarte schermen in Amsterdam-IJburg

Onderweg naar de verschroeide hagen aan de Pampuslaan, waar de avond ervoren, gelijktijdig met de heftige rellen in Rotterdam, Marokkaanse relschoppers onophoudelijk vuurwerk hadden afgestoken en brandjes hadden gesticht, hoorden we een stem schallen via een luidspeaker.

‘Het zal de Sinterklaasoptocht wel zijn.’ Sinds enige jaren was deze ook in IJburg. Meestal met beveiliging. We passeerden de haven, waar zwarte schermen waren geplaatst. Zou dat in verband met de vuurwerkrellen zijn? vroeg ik me af. We liepen dichterbij en ik zag twee in het zwart geklede mannen, die een controle uitvoerden. Ineens wist ik dat het de vermaledijde QR-controle was. Sinds enige weken was in Nederland de 3G-Regel naar Duits en Oostenrijks voorbeeld ingevoerd, waarbij ongevaccineerden alleen met een negatieve test horeca, zwembaden en evenementen mochten bezoeken. In parken mochten ze gelukkig nog wel komen. Vergelijkingen met de maatregelen tegen de Joodse medemens van voor de oorlog waren verboden en uit den boze. Lees verder

Vluchten voor Marokkanen

Appartement schoonfamilie aan de Louis Apolstraat, Amsterdam-Slotervaart, vlak voor de sloop

Mijn schoonmoeder in Amsterdam Nieuw-West vraagt me, zoals vaker, hoe het met de Marokkanen in IJburg is gesteld. Zij heeft met haar gezin jarenlang in Amsterdam-Slotervaart gewoond en van dichtbij de transitie van nette arbeiderswijk naar Hellhole meegemaakt. Jarenlang woonde mijn schoonfamilie aan de Louis Apolstraat, om de hoek van de Hart Nibbrigstraat, waar Mohammed B., de moordenaar van filmmaker Theo van Gogh, met zijn familie leefden, in Blok 26. Lees verder