Tijd om uit IJburg te vertrekken

Ed Pelsterpark, Haveneiland-West, IJburg

Nadat we ons huis op Haveneiland-West, IJburg, eindelijk hadden verkocht, had ik even de illusie dat ik in deze vinexwijk wilde blijven wonen. Inmiddels had ik er 15 jaar gewoond.

Als een van de eerste bewoners van IJburg zag ik dat de wijk binnen no time afgleed, terwijl deze nog niet eens tot bloei was gekomen. In 2008 was ik er getuige van dat hele straten vanuit Nieuw-West, waar mijn schoonfamilie destijds hetzelfde blok bewoonde als dat van Mohammed B., werden overgeplaatst naar de ‘exclusieve’ wijk Amsterdam-IJburg. Toen ik de schotels aan de gevels van een pas opgeleverd blok in onze straat zag verschijnen, was het eerste wat ik dacht: dit is nieuws. Ons was in glanzende brochures het keurige Amsterdam-Buitenveldert voorgeschoteld en het werd achterstandswijk Amsterdam-Slotervaart. Sindsdien deed ik op mijn blog van deze onzalige ontwikkeling verslag. Het nieuws over het verval van vinexwijk Amsterdam-IJburg werd echter door het merendeel van de MSM genegeerd. Toen ik een ‘journalist’ van IJburg TV wees op de vele inbraken aan de IJburglaan, zei hij dat dergelijke zaken niet zijn business waren.

Lees verder

Verval vreet aan prestigieus Sluishuis IJburg

Als ZZP’er bouw je geen pensioen op; ons koophuis in Amsterdam-IJburg is ons pensioen. Aangezien wij inmiddels een zekere leeftijd naderden en ons werk onzeker was geworden door ontwikkelingen in de digitale wereld, wilden wij ons pensioen verzilveren. Net toen we het besluit om te verkopen hadden genomen, werd onze voordeur echter ingegooid door bewoners van Amsterdam-IJburg die niet kunnen omgaan met de vrijheid van meningsuiting.

Nadat onze voordeur was hersteld en we ons huis dan eindelijk in de verkoop hadden gezet, daalden de huizenprijzen vanwege de stijging van de hypotheekrente, die tot dan toe nul was geweest, met hysterische huizenprijzen tot gevolg. Huizen die tot dusver als zoete broodjes waren verkocht, werden ineens met argusogen bekeken. Bezichtiging na bezichtiging volgde. Een aardig bod op ons huis werd door ons afgeslagen, waarvan we achteraf wel toch wel spijt hadden. Alleen huizen die instapklaar waren, waren snel verkocht. En het onze was dat helaas niet, vonden de kieskeurige dertigers.

Ons toekomstperspectief was een opbrengst van het huis, die voldoende was om van te leven. Ik zou dan eindelijk kunnen doen wat ik mijn hele leven al had gewild, namelijk fulltime schrijven. Wat onze volgende woonbestemming zou zijn, wisten we eigenlijk niet. Het pas opgeleverde Sluishuis op Steigereiland Noord lonkte … Van buiten was het nieuwe project in elk geval gelukt, van binnen kende ik het niet.

Hoewel ons huis nog niet verkocht was, vroeg ik een bezichtiging aan van een appartement in het Sluishuis, met een houten terras en voldoende ruimte om in te leven, dat even ervoor de verkoop in was gegaan. Bij aankomst liepen we via het publieke plein van het appartementencomplex in een felle wind naar de ingang, wat me verbaasde omdat het onderweg naar het prestigieuze project niet had gewaaid. Blijkbaar vingen de hoge appartementengebouwen rondom het plein bovengemiddeld veel wind van het erachter gelegen IJsselmeer. Het was er koud. Lees verder

Wanneer je wijk wordt overgenomen door duistere figuren

Sinds enige tijd heb ik in IJburg te maken met intimidatie door duistere figuren. Ze proberen me de mond te snoeren. Het heeft te maken met mijn blogs, onze besloten Facebookgroep ‘IJburg, de andere kant. Ongecensureerd’ en Twitter. Kennelijk bevalt het ze niet dat ze in IJburg niet ongehinderd hun gang kunnen gaan. Ondermijning, drugshandel, dit alles speelt inmiddels in IJburg. Weliswaar lopen er hier naar verluidt 100-en rechercheurs rond, maar de politie is verder onzichtbaar. Lees verder

Intimidatie loont in de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg

We woonden nog maar twee jaar in de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg of ik kreeg al te maken met de destructieve effecten van dit sociale experiment. Toen ik jongeren die zich ernstig misdroegen in mijn straat fotografeerde, kwam een van hen naar me toe en eiste dat ik de foto’s van mijn mobiele telefoon verwijderde. Als ik dat niet deed, zou zijn oom wel verhaal bij me komen halen. Ik liet me intimideren en verwijderde de foto’s van mijn telefoon.

Enige tijd erna schold op Haveneiland-Oost een groep hangjongeren me uit, terwijl ik ze fotografeerde, nadat ze zich in de publieke ruimte hadden misdragen. De straatcoaches kozen hun kant en vermaanden me dat ik de foto’s zou verwijderen. Deze keer gaf ik geen gevolg aan het verzoek tot verwijdering en zei dat ik in de publieke ruimte het recht had om mensen vast te leggen. Lees verder

Waarom interesseren zware criminelen zich voor blogger in Amsterdam-IJburg? (Met update)

In Amsterdam-IJburg durf ik me alweer een tijdje op straat te begeven zonder dat ik op mijn hoede ben en op elke hoek een verdacht persoon verwacht. Vier maanden geleden werd ik in Winkelcentrum IJburg, in de AH, ernstig geïntimideerd door twee mij volstrekt onbekende figuren. Het waren echte creeps, die ik het beste kan omschrijven als deel uitmakend van de zware criminaliteit. Ik leidde dit af aan hun dure exclusieve kleding en dito auto, waarmee ze zich verplaatsten en, nadat ze me hadden geintimideerd, het eiland af spurtten. Lees verder

Sociaal experiment Sluishuis Amsterdam-IJburg

Anderhalve week geleden werd het ‘iconische’ Sluishuis in IJburg opgeleverd. Een prachtige constructie van aluminium en hout, gelegen in het IJ bij het Steigereiland, even voordat je via de sierlijke witte Heerma-brug de wijk IJburg binnenkomt. Een paradijselijke plek met water, boten, een restaurant en wandelboulevards rondom. Het was een groot feest, met ballonnen, verhuiswagens en blije bewoners, die hun gloednieuwe huurappartementen betrokken. Een betonnen trap, met aan weerszijden de houten terrassen van de duurste appartementen, leidde de bezoeker en bewoner naar het dak.

Ons huis op Haveneiland-West was even ervoor de verkoop ingegaan. Ook ik wilde dolgraag huren in dit indrukwekkend gebouw, dat ik in de jaren ervoor in afschuw had zien verrijzen. Zou het opnieuw een duistere constructie worden, zoals er al zo veel zijn in IJburg? Toen de steigers uiteindelijk waren verdwenen, verscheen tot mijn verbazing een wonderschoon bouwwerk, dat wel gelegen was in een grimmige omgeving, waar in de loop van de tijd autobranden waren geweest, schietpartijen en gewapende woningovervallen … Daarvan repten de brochures vast niets.

Zou het Sluishuis zich aan de heilloze gevolgen van de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg kunnen onttrekken? Tot dan toe was het geen enkele nieuwe ontwikkeling gelukt. Zouden de bewoners van het mooie nieuwe gebouw zich opsluiten in hun veilige enclave wanneer ze eenmaal langs het armoedige kadegebouw naar het sfeerloze winkelcentrum, met erachter het koude en naargeestige Joris Ivensplein, decor van criminaliteit en Marokkaanse rapnummers (vanaf 2:37), waren gelopen. Winkelcentrum IJburg, waar ondernemers al tijden nood klaagden over het gebrek aan kapitaalkrachtig publiek, dat het centrum leek te mijden, en straatcoaches de AH afschermden. Lees verder

Brief aan burgemeester Amsterdam in verband met intimidatie in AH IJburg (met update)

AH IJburg, IJburglaan

De volgende brief heb ik vandaag per e-mail verzonden aan burgemeester Halsema van Amsterdam:

Amsterdam, 13 juni 2022

Onderwerp: Intimidatie in verband met blog over medewerker gemeente Amsterdam

Geachte burgemeester Halsema,

Graag richt ik me tot u in verband met het volgende:

Sinds 2005 ben ik bewoner van Amsterdam-IJburg. In 2006 ben ik een blog gestart over de nieuwe wijk, dat ik nog steeds onderhoud, www.xandralammers.nl.

Ook ben ik een nieuwssite over IJburg begonnen, waarin in misstanden in IJburg meld, aangezien ik de indruk kreeg dat deze de gewone media niet bereikten, www.hetreilenenzeilenopijburg.nl.

Begin 2020 zijn een (voormalige) bewoner van het Haveneiland en ik een besloten Facebookgroep begonnen, ‘IJburg, de andere kant. Ongecensureerd’ (992 leden).  De reden hiervan is dat we de besloten Facebook-groep van gemeente en politie Amsterdam, IJburgVeiligheid, te beperkt vonden. Onze besloten Facebook-groep gaat over veiligheid, leefbaarheid en is ongecensureerd.

In deze besloten Facebook-groep worden misstanden gemeld, met name op het Haveneiland, waarbij ik als beheerder filmpjes plaats die bewoners mij opsturen die zij zelf niet durven te plaatsen. Ik heb geschreven /filmpjes geplaatst over onder andere de misstanden aan de Pampuslaan en die aan de IJburglaan. Vrij recent heeft immers aan de IJburglaan een tabakswinkel op last van u de deuren moeten sluiten vanwege verdenking van ondergronds bankieren en bezoek van zware criminelen. Dit nadat de ruiten van de winkel waren ingegooid en er brandbare vloeistof naar binnen was gegooid.  Deze winkel heeft onlangs de deuren weer geopend. Ik heb onder andere een rechterlijke uitspraak in onze Facebook-groep geplaatst, waaruit bleek dat de eigenaar verdacht werd van ondergronds bankieren en dat hij bezoek zou krijgen van zware criminelen. Lees verder

Jongerenwerker Amsterdam-IJburg koestert radicaal gedachtegoed (met updates)

Printscreen afbeelding Facebookpagina Safoan Mokhtari, alias KAMI-KAZI (KroonArabierenMitsIslamitisch-KogelsAanZionistischeInfiltranten), als Arabische strijder

Update 11-5-2022:
Vandaag. 11 mei 2022, ben ik ernstig geïntimideerd door een Marokkaanse man bij AH IJburg. De man was me buiten de AH al opgevallen, omdat hij me in de gaten hield, althans dat dacht ik. Maar ik wilde niet paranoide zijn. Ik betrad de AH net als hij. Bij de kassa stond hij ineens achter me met een blikje energiedrank.

Toen ik had afgerekend, zei hij; “Een fijne dag, Xandra’. Hij droeg een paarse zonnebril  en hij was heel duur gekleed. Ik herkende hem niet van IJburg. Ik bleef staan en vroeg hem: ‘Wie ben jij? Safoan Mokhtari?’ Want daar leek hij op. Hij antwoordde niet en zei dat ik een dossier uit 2018 op internet had geplaatst en dat ik dat moest verwijderen. Hij zei dat ik ze met rust moest laten verder. Hij zei dat ik de confrontatie zocht en ik was begonnen. Hij zei; ‘Jij moet oppassen’.  Ik zei dat ik dat het een bedreiging was. ‘Nee, nee, dat is geen bedreiging,’ zei hij.
Erna liep hij naar buiten en ging bij een donkere man staan, die net als hij posh gekleed was. Ik zei dat ik de politie zou bellen en liep weer naar binnen. De Marokkaan en de donkere man kwamen de AH in, waarop ze herhaalden dat ik geen dingen op Twitter moest plaatsen. De donkere man keek me intimiderend aan. Er kon geen lachje vanaf, waarvan ik iets zei. Hij begon te lachen en ik zag dat hij gouden tanden had.     Lees verder