De afgelopen week zat ik ‘gevangen’ in mijn huis in IJburg. Al eerder werd ik op straat geïntimideerd en bedreigd om berichtgeving op mijn nieuwssite en blog, maar deze keer was het terreur, zodat ik de desolate straten van het eiland nu echt even wilde mijden.

Nadat ik een week geleden in onze besloten facebookgroep ‘Het reilen en zeilen op IJburg. Ongecensureerd’ een foto van een appartement had gepost, vergezeld van een tekst die verwees naar een eerder bericht op mijn nieuwssite ‘Het reilen en zeilen op IJburg. Ongecensureerd’, brak de pleuris uit. Het bewuste appartement in IJburg werd bewoond door een man die in 2020 ‘pedo’ op zijn huis had gekalkt gekregen en van wie de ramen waren ingegooid. Bij navraag indertijd bleek dat de man werd geterroriseerd door jongeren uit de buurt, de ‘harde kern van de Joris Ivensplein-groep, een bende van Marokkaanse jongeren die de omgeving rond dit plein al tijden onveilig maakte, met inbraken, vandalisme.

Een week of twee geleden zag ik dat een raam van het appartement van dezelfde man opnieuw was gesneuveld. Bij navraag bleek dat deze man er nog altijd woonde. ‘Het is hier net CSI,’ zei een bewoner van het appartementenblok. Ze wilde er verder niets over kwijt.

Nadat ik in 2020 het bericht over de bekladde en vernielde woning van deze man op mijn nieuwssite had gepubliceerd, werd ik vrijwel direct erna telefonisch benaderd door zijn dochter. Zij eiste dat ik het bewuste bericht verwijderde, waarop ik haar zei dat ik dat niet zou doen. Het Parool, dat even na mij over dezelfde zaak had bericht, had het bericht al snel gewist, officieel omdat het niet voldeed aan de journalistieke eisen. Ook het Parool was door deze dochter benaderd met dezelfde eis.

Afbeelding verwijderde artikel ‘het Parool’ van 2020

In tegenstelling tot het Parool liet ik het bericht over de misstanden op mijn nieuwssite staan en van de dochter hoorde ik verder niets.

Tot afgelopen zaterdag toen ik de foto van het appartement van haar vader dat opnieuw vernield was met begeleidende tekst in de besloten facebookgroep plaatste. Vrijwel meteen erna hing ze aan de telefoon. Op hoge toon eiste ze dat ik de foto plus de tekst met de zinsnede ‘vermeende pedofiel’ verwijderde. Als ik het niet direct deed, zou ze een foto van mijn huis op sociale media plaatsen en jongeren op me afsturen. Ik ging niet in op haar eis, omdat ik niet wilde zwichten voor intimidatie en deed melding bij de politie. Intussen bleef ik onfrisse, intimiderende berichten op Messenger van dezelfde persoon ontvangen. Veiligheidshalve bleef ik weer thuis. Ik wist inmiddels dat ze in IJburg woonde.

De maandag erna wilde ik het huis verlaten om boodschappen te doen, toen zij en haar broer voor de deur stonden. Ze belden aan en wilden me spreken over een ‘aantal artikelen die ik had geschreven’.  Het ging om de foto in de besloten groep en het bericht op mijn nieuwssite. De bel klonk onophoudelijk en ik belde 112, waarna de politie kwam.

Vrijwel direct nadat de agenten vertrokken waren en ze de twee hadden weggestuurd, gooiden zij eieren tegen mijn voordeur gevolgd door ketchup. Ook namen ze foto’s van ons huis. De zaak escaleerde. De politie kwam voor de tweede keer die dag, waarna ik een afspraak maakte voor aangifte van beschadiging van ons huis.

Opnieuw bleef ik die dag veiligheidshalve thuis. Die avond hing mijn belager wederom aan de telefoon. Deze keer bedreigde ze me: ‘Je bent je leven niet zeker en de wijkagenten zullen niets voor je betekenen’. Van de wijkagenten had ik na de besmeuring van mijn huis met eieren en ketchup van voordeur al bezoek gehad. Ze vonden dat ik het eigenlijk een beetje aan mezelf te wijten had: actie geeft reactie. Ze noemden me star. Over de strafbare gedragingen van deze persoon geen woord. Wel kreeg ik een Afroep op Locatie (AOL), zodat ik bij een levensbedreigend incident niet steeds hetzelfde verhaal hoefde te vertellen wanneer ik 112 belde.

Op de dag dat ik aangifte van bedreiging en beschadiging zou doen, kreeg ik opnieuw bezoek van een van de wijkagenten die me eerder met een bezoek hadden verblijd. Of ik wilde meewerken aan bemiddeling tussen de belager en mezelf. De twee wijkagenten, belager en ik zouden hier dan bij zijn. De wijkagent zei me dat de bemiddeling mede bedoeld was om ervoor te zorgen dat ik in mijn berichtgeving voortaan rekening zou houden met de gevoelens van derden. Ik zei dat ik in dat geval aan de voorgestelde bemiddeling niet wilde meewerken.

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Als je zwicht, je de mond laat snoeren door intimidatie of dreiging is alles verloren. Dat zou ook politie Amsterdam moeten weten.

NB Inmiddels is de zinsnede ‘vermeende pedofiel’ bij de foto van het gemolesteerde huis in de besloten facebookgroep verwijderd. Niet om concessie te doen aan de vrijheid van meningsuiting, maar om het argument ‘waar rook is is vuur’.