Een week of twee geleden vereerde Ahmed Marcouch, Tweede Kamerlid voor de Partij van de Arbeid (PvdA), IJburg met een bezoek. Hij was hier op uitnodiging van Safoan Mokhtari, een jongerenwerker/bandleider van Marokkaanse afkomst, die een jaar of drie geleden vanuit Geuzenveld naar IJburg was verhuisd. Met zijn Stichting Karaat-24 was hij eerder actief in het jongerenwerk van Nieuw-West en nu is hij dat in IJburg. Ook heeft hij een band, Vespa Gang. Zijn artiestennaam is Kami Kazi.

In mei 2015 benaderde Safoan me terwijl hij wat dronk in de haven van IJburg, waar die dag een markt werd gehouden. ‘Mevrouw Lammers!’, riep hij. Ik bleef staan en we raakten aan de praat. Hij kende me van mijn blogs en vroeg of we een keer wat zouden drinken. Even erna ontving ik een bericht  op mijn mobiel dat de ‘jongens’ me graag wilden spreken … Waarom werd er niet bij vermeld. Niet lang erna opende op Haveneiland-Oost de tijdelijke jongerenvoorziening IJtopia de deuren met de videoclip ‘Jongens van de hoek’, een nummer met een Arabische, rapachtige sound, en een iftarmaaltijd. Enkele maanden erna zou de tijdelijke voorziening verhuizen naar het Centrumeiland en opnieuw de deuren openen, dit keer met een iftarmaaltijd en een gastbezoek van het bestuur van de (radicale) Moskee op IJburg. Ahmed Marcouch, die eveneens op de gastenlijst stond, liet verstek gaan. Af en toe belde Safoan me op mijn mobiel; als hij vond dat ik onwaarheden verkondigde in mijn blogs. In Het Parool las ik dat Safoan belijdend islamiet was.

Begin 2016 hadden Safoan, twee radicaliseringsdeskundigen Amsterdam-Oost – een jonge blonde vrouw (medewerker veiligheid SD) en een oud-agent van Marokkaanse afkomst –, Jeroen Willems en ik een informele bijeenkomst in een koffiegelegenheid in Winkelcentrum IJburg. Het was een vervolg op de eerdere ‘dialoog over  verbinding op IJburg’, in het IJburg-College naar aanleiding van de aanslagen in Parijs. In het gesprek liet Safoan ons weten dat hij was gevraagd om toe te treden tot het moskeebestuur. Ook vertelde hij dat een lid van zijn band Vespa Gang naar Syrië was afgereisd. De vrouwelijke radicaliseringsdeskundige leek Safoan goed te kennen. Er werden blikken van verstandhouding gewisseld.

Toen ik haar vertelde over de IS-vlag die ik achter een raam van een appartement in Haveneiland-Oost had gezien, kwam de Marokkaanse oud-agent direct tussen beiden. Hij zei dat vlaggen van IS nooit een witte achtergrond konden hebben. Iets wat pertinent onwaar was. Immers bij de roemruchte demonstratie van Sharia voor Holland in de Haagse Schilderswijk werden dergelijke vlaggen meegedragen. De man domineerde het gesprek vervolgens en de blonde vrouwelijke medewerker knikte ja en amen. Ze zei dat ze geen zin had om wat er werd besproken in ‘een of ander blog’ terug te lezen, waarmee ze aan mijn schrijfsels refereerde. Mijn blog leek haar enige zorg en ik was er niet gerust op dat deze mensen goed over onze veiligheid zouden waken. 

Ik bleef me intussen afvragen wat Safoans rol als jongerenwerker in IJburg was. Ja, hij had een Marokkaanse jongere aan een baantje geholpen bij de lokale biologische winkel. Maar de jaarwisseling 2016 was bijzonder onrustig verlopen, erger dan eerdere jaren. Marokkaanse jongeren hadden een war zone van IJburg gemaakt; er werden rotjes naar mensen gegooid en brievenbussen waren met vuurwerkbommen opgeblazen; de elektrische bedrading van een intercom was doorgesneden, wat duidde op voorbedachten rade. De politie gaf intussen niet thuis en noemde het jongerenwerk in IJburg, die inmiddels vrijwel geheel bestond uit islamitische mannen, een verbindende kracht.

Een week of drie geleden was Ahmed Marcouch dan dus alsnog in IJburg beland, wederom op uitnodiging van Safoan Mokhtari. Het islamitische Kamerlid Marcouch was eregast op de première van ‘Twee broeders een pad’ (Skot die Torie), van Safoan, een film over jongeren, drugs en verslaving. ‘Skot die torie’ is straattaal voor ‘Vertel het verhaal’. De twee kenden elkaar van de PvdA in Nieuw-West, waar Safoan indertijd met zijn stichting Karaat-24 actief was en Marcouch stadsdeelvoorzitter. Ik dacht aan de medewerker van een woningcorporatie met bezit in IJburg, die in een onbewaakt moment had gezegd dat het onwenselijk was wanneer Ahmed  Marcouch en Fatima Elatik, destijds respectievelijke stadsdeelvoorzitter Nieuw-West en Amsterdam-Oost, in het kader van de stedelijke vernieuwing, ‘alle’ Marokkanen van Nieuw-West naar IJburg zouden verplaatsen. Marokkanen vormen inmiddels, na de Surinamers, de op een na grootste minderheid in IJburg.

De zaal was gevuld met Marokkaanse jongeren, islamieten, ambtenaren van stadsdeel Oost, glimlachende wijkagenten en autochtone bewoners die de socialistische heilstaat, de multiculturele Wijk zonder Scheidslijnen, een warm hart toedragen, zoals de dominee in IJburg en een vrouwelijke filmmaker van Steigereiland-Noord. Er waren vreemde verbanden in IJburg, krachten die je waakzaam stemden.