Ingegooide ruit pas geopende kledingwinkel Haveneiland-West, IJburg

In 2008 kwam ik in IJburg wonen, als een echt politiek correct wezen. Mijn leven tot dan toe had ik trouw PvdA gestemd, wat ik van huis had meegekregen. Andere familie van ons was rechts stemmend en van hen moest mijn familie niets hebben. Zij waren egoïsten. Wij waren dan niet rijk, maar wel onzelfzuchtig. Wij waren tolerant en goede mensen.

Alras werd ik in IJburg met de neus  op de intolerantie van links stemmend Nederland geduwd. IJburg was van den beginne af een Wijk zonder Scheidslijnen. Deze was iets moois: mensen met een beperking konden heerlijk wonen in deze wijk. De gemeente Amsterdam verstond in werkelijkheid onder de Wijk zonder Scheidslijnen een wijk voor mensen van ‘allerlei pluimage’. In de achterstandswijken van Amsterdam, Zuidoost, Nieuw-West, Noord en de Spaarndammerbuurt, werden in die tijd huizen gesloopt en de bewoners ervan kwamen te wonen in de gemengde blokken op het Haveneiland. Juist de meest problematische gezinnen werden naar IJburg overgeplaatst.

Toen in 2007 in het gloednieuwe winkelcentrum IJburg een vrouw werd mishandeld, wijdde ik er een blog aan, met de titel ‘IJburg, socialistische nachtmerrie?’ Toen dit blog werd gedeeld op het IJburg-forum door een makelaar die vond dat dit eigenlijk niet naar buiten mocht komen, kreeg ik half IJburg over me heen. Het regende reacties en ik werd uitgemaakt voor fascist. ‘Ik praat niet met NSB-ers’, werd me te verstaan gegeven. Het feit dat allochtone Nederlanders van Antilliaanse oorsprong een vrouw hadden mishandeld op klaarlichte dag in deze ‘prachtwijk’, mocht niet worden benoemd. Kennelijk moest IJburg een heilstaat zijn, waar onwelkome feiten onder het tapijt werden geveegd, ten koste van de waarheid.

Afbeelding brochure koophuizen aan park, Haveneiland-West, IJburg

Een omwonende van het nu beruchte Ed Pelsterpark vertelde me niet lang erna over de misstanden aldaar:
In de binnentuin van het gemengde blok was ernstige overlast van enkele multiprobleemgezinnen in de sociale huurhuizen. In de woontorens werd gehangen, geplast, gepoept. Ondanks overleg met stadsdeel nam de overlast alleen maar toe. Bij mooi weer waren er groepen van 30 tot 60 jongeren 15 meter van de deuren van de koophuizen bij het park. Ze waren intimiderend en provocatief. De straatcoaches durfden de jongeren niet te corrigeren; de politie durfde dat evenmin. In de avonduren konden de kinderen niet slapen van de herrie. De tv werd overstemd. Er werden stenen en eieren tegen de ramen van de koophuizen gegooid. De spanningen binnen gezinnen liepen intussen hoog op.

Onophoudelijk werden er verder de hele dag ballen geschoten tegen het hek van het Johan Cruyff Court, in het Ed Pelsterpark. De jongerenwerkers van Masterboys toonden geen enkel begrip voor de omwonenden: ‘Jullie staan te ver van de jongeren af.’ Er kwam jeugd vanuit Zuidoost naar IJburg, die zich bij de probleemjongeren voegde. De huizen aan het Ed Pelsterpark waren hun met een geheel ander plaatje verkocht. Kleintjes konden volgens de makelaar vlak bij huis spelen in een gezellig parkje. In plaats daarvan kwam er al snel een Johan Cruyff Court. Toenmalig stadsdeelvoorzitter Fatima Elatik (PvdA) zei de bewoners van de koophuizen dat ze niet hoefden te denken dat er ook maar enige inspraak voor hen was. Probleemjongeren werden gesteund door de professionals. Met meldingen werd door het stadsdeel niets gedaan. De overlast was voor politie en gemeente onbeheersbaar. Omwonenden waren radeloos. Kinderen mochten niet op het plein spelen; ze werden er weggetrapt. Straatcoaches moesten verdwijnen als het aan de jongeren lag, want ze praatten met de politie. ‘Ik ben blij met regen, want dan hebben we ’s avonds tenminste rust,’ zei de omwonende. Dit was dus de door het Amsterdamse gemeentebestuur gewenste socialistische heilstaat, of beter gezegd de hel op aarde. Inmiddels is deze bewoner verhuisd, evenals vele andere omwonenden van dit park.

Rond dezelfde tijd kregen we op de hoek van onze straat op het ‘stedelijke’ Haveneiland-West een jeugdhonk, waarvan al snel de pui in puin lag. Toen ik een ambtenaar van toenmalig stadsdeel Oost op een bijeenkomst hiernaar vroeg, antwoordde hij: ‘Er is niets aan de hand met het jeugdhonk. Het gaat er hartstikke goed.’ Ik was verbijsterd. Er werd door de verantwoordelijken zelfs keihard gelogen! Alles om de mythe van de mooie Wijk zonder Scheidslijnen in stand te houden.

Na lang navragen vertelde een invalkracht van de wijkmeester in het inmiddels opgedoekte wijkcentrum van een van de corporaties me ten slotte de feiten: (allochtone) gebruikers van het jeugdhonk hadden de pui eruit geramd en alles van waarde erin gestolen, peperdure muziekapparatuur, met grote financiële schade als gevolg.

Sindsdien was het voor mij min of meer een missie en een voordurend gevecht om de feiten over de door de politiek gewenste socialistische heilstaat Wijk zonder Scheidslijnen boven tafel te krijgen. Ik kreeg stenen door mijn ruit, doodsbedreigingen en werd meermaals voor ‘racist’ uitgescholden.

Vraag met politiek correct antwoord aan Chat GTB

Heel recent lanceerden Microsoft en Google ChatGTP, een geavanceerd conversationeel model van Artificial Intelligende (AI). Het veel bezongen digitale wonder stelde ik de volgende vraag: ’Schrijf een kritisch stuk over de socialistische heilstaat Amsterdam-IJburg’. Het antwoord luidde: ‘In Amsterdam-IJburg, volgens sommigen een socialistische heilstaat, is alles perfect geregeld. Er is geen armoede, iedereen heeft werk en er is geen criminaliteit….’ ChatGTP zadelde je op met een politiek correct antwoord, dat volkomen bezijden de waarheid was. ChatGTP streeft kennelijk een socialistische heilstaat na, waarin misstanden niet mogen worden benoemd, ten gunste van een naargeestig ideologisch concept, waarin criminaliteit de norm is, schoolverlaters afkoersen op een bestaan van werkeloosheid en waar criminaliteit lonkt en armoede heerst, à la Amsterdam-IJburg.

Vlak erna las ik dat de Amerikaanse ondernemer Elon Musk eveneens tot dit inzicht was gekomen en een eigen ChatGTP is gestart, genaamd TruthGTP. De ellende van een wereldwijde socialistische heilstaat zoals Amsterdam-IJburg kan nog worden afgewend.