In Amsterdam-IJburg durf ik me alweer een tijdje op straat te begeven zonder dat ik op mijn hoede ben en op elke hoek een verdacht persoon verwacht. Vier maanden geleden werd ik in Winkelcentrum IJburg, in de AH, ernstig geïntimideerd door twee mij volstrekt onbekende figuren. Het waren echte creeps, die ik het beste kan omschrijven als deel uitmakend van de zware criminaliteit. Ik leidde dit af aan hun dure exclusieve kleding en dito auto, waarmee ze zich verplaatsten en, nadat ze me hadden geintimideerd, het eiland af spurtten.
Een week na het incident heb ik hiervan melding gedaan bij politie Amsterdam. Toen ik vertelde dat ik de twee mannen niet kende, zei de dienstdoende agent: ‘Maar zij u wel’. Kennelijk vond hij dat heel normaal, anders dan ik. Het hele voorval was onwezenlijk geweest, alsof het was geregisseerd. Mensen in de AH hadden opgekeken, terwijl de twee mannen me zichtbaar en hoorbaar hadden lastig gevallen. Ik raakte erna in lichte paniek, terwijl ik inmiddels wel wat ben gewend in IJburg, waar ik door Marokkaanse jongeren ben bekogeld met blikjes en etenswaar. Dit was van een geheel andere orde.
Ik vroeg me naderhand af wat dit kon hebben uitgelokt. Wat had ik gedaan dat ze de moeite namen mij op te wachten en me te waarschuwen dat ik me niet met hen moest bemoeien; dat ik moest ‘oppassen’? Hoezo bemoeide ik me met hen?
De middag van het incident had ik even ervoor in IJburg mijn OV-chipkaart opgeladen bij een tabakszaak, die een maand of wat eerder op last van de burgemeester was gesloten, nadat de zaak was getroffen door een aanslag. De ruiten ervan waren ingegooid en er was geprobeerd brand te stichten. In een rechterlijke uitspraak las ik dat de eigenaar verdacht werd van ondergronds bankieren en dat hij zware criminelen over de vloer kreeg, ofwel ondermijning. Ik had dit met onze besloten Facebookgroep ‘IJburg, de andere kant. Ongecensureerd’ gedeeld. De eigenaar van de zaak had inmiddels met succes bezwaar gemaakt tegen de sluiting en had de deuren van zijn toko heropend. Ik had de eigenaar gevraagd of de heropening definitief was, maar had een defensieve reactie van hem ontvangen. Verder had ik in onze besloten Facebookgroep filmpjes gedeeld van criminele activiteiten van jongeren aan de Pampuslaan, Haveneiland-Oost.
Een van de mannen die me die dag intimideerden, een Marokkaan met paarse zonnebril, had gerefereerd aan mijn blog ‘Jongerenwerker Amsterdam-IJburg koestert radicaal gedachtegoed’ van 2017, dat ik in 2018 met Twitter had gedeeld. De jongerenwerker was inmiddels als Projectleider Jeugd en Veiligheid namens de gemeente Amsterdam werkzaam in Amsterdam Zuidoost. De dienstdoende agent bij wie ik het incident meldde, vertelde me dat je in die positie meer mogelijkheden had om criminele activiteiten naast je werk te ontplooien dan wanneer je voor de politie werkte, omdat je dan 24-7 werd gevolgd.
Het blijft intussen gissen naar wat de actie van deze figuren heeft uitgelokt. Een ding is zeker: de zware criminaliteit is ook in Amsterdam-IJburg geland.
Update 30-09-2022:
Terwijl ik rond 15 voor 15.00u. AH IJburg verliet viel me op dat naast me een Marokkaanse man in dezelfde richting liep als ik. Hij was duurgekleed, had een paarse zonnebril op, een sjiek zwart-wit Louis Vutton-tasje, dure sneakers. Hij deed denken aan de creeps die me in mei in AH IJburg hadden geïntimideerd. De man keek opzij en keek me aan vanachter zijn zonnebril. Hij liep verder en keek me opnieuw aan, ging vervolgens bij de hoek Vennepluimstraat IJburglaan staan, terwijl hij me bleef aankijken, waardoor ik niet verder durfde te lopen. Ik voelde me geintimideerd. Ik liep de AH weer in en wist niet wat ik zou doen. Ik was er net gaan staan toen 2 agenten binnenkwamen, die ik aanklampte. Ik zei ze dat ik in de gaten werd gehouden en dat ik niet naar huis durfde gaan. Ze kwamen voor een melding van AH IJburg en konden niets voor me betekenen. De agente zei wel dat bij een eventueel volgende keer ik de politie kon bellen en en ze een auto zouden laten uitgaan. Ik keek of de man nog steeds buiten was, maar hij was verdwenen, waarna ik in plaats van te voet met de tram naar huis ben gegaan.