Op het door problemen geplaagde Joris Ivensplein stond afgelopen zaterdag een vrouw achter een kraam met posters ‘Samen IJburg’ en regenboogvlaggen, een initiatief van stadsdeel Oost naar aanleiding van de doodsbedreiging van de dominee van IJburg door de Marokkaan Ibrahim, die de dominee toevoegde dat hij op het kerkhof zou eindigen. Het rommelt al tijden aan het Ed Pelsterpark, waar de kerk ‘de Binnenwaai’ is gelegen. Tot voor kort hingen er raambiljetten met de 4-fasenaanpak van politie Amsterdam, om overlast van hangjongeren, bestaande uit bedreiging, spugen en aanvallen, te voorkomen. Deze biljetten zijn inmiddels verwijderd.
Nu de Marokkaanse jongeren die de dominee van IJburg hebben lastig gevallen, beledigd en bedreigd, nog steeds vrij rondlopen, is de bewuste aanpak van de politie kennelijk verlaten. In plaats daarvan wordt de actie van Samen IJburg uit de kast getoverd. Een actie die al langer bestond als Alle Kleuren Oost, van een gesubsidieerde club die onder andere verbindingsiftars organiseert. Niet te verwarren met Stichting Samen voor IJburg, een islamitische ‘goeddoel’organisatie in IJburg.
Helaas wordt niet alleen de dominee lastig gevallen en bedreigd, ook omwonenden van het Ed Pelsterpark worden dat. Bij het vrijwel ontbreken van zichtbare politie, die slechts per auto de wijk doorrijdt, hebben de jongeren er min of meer vrij spel. Voor deze Marokkanen is het devies allesbehalve Samen IJburg. Wegpesten van bewoners lijkt eerder hun motto.
Bij de markt op het Joris Ivensplein word ik door een groep Marokkaanse jongeren bekogeld met een blikje en etenswaar. ‘Xandra Lammers!’, schreeuwen ze. Ze kennen me nog van een item van AT5, die in 2017 een reportage van de Belgische omroep VRT over mijn stem op de PVV uitvergrootte. Onlangs postte ik een filmpje van overlast gevende jongeren op de besloten Facebookgroep ‘IJburg, de andere kant. Ongecensureerd’. Ook dat geeft kwaad bloed. Via Messenger ontvang ik het bericht: ‘Want iedereen op ijburg weet waar de racistische mug van een xandra lammers woont….’
Snel loop ik de markt op, in de hoop dat ik er veilig zal zijn. De vrouw achter de gemeentekraam biedt me een poster van ‘Samen IJburg’ aan. Ik ontplof zowat en zeg haar dat er niet valt samen te leven met dit soort onverdraagzame types. ‘IJver liever voor een politiebureau en meer handhaving!’, zeg ik haar. ‘Je moet ergens beginnen,’ zegt de vrouw.
De media berichten inmiddels vrolijk dat half IJburg vol hangt met posters en regenboogvlaggen. Als ik over het eiland wandel tel ik er een stuk of dertig. Op 14.000 inwoners is dat verwaarloosbaar. Zoals gewoonlijk kwijten de media zich slecht van hun taak. Het broeide in IJburg en dat zal zo blijven. Geen regenboogvlag of poster die dat verhelpt.