Ed Pelsterpark, Haveneiland-West, IJburg
In Amsterdam-IJburg heb ik maar al te goed ervaren wat de betekenis van fakenieuws ofwel nepnieuws is. Het begrip nepnieuws wil zeggen onecht nieuws, dat niet op feiten berust. Deze betekenis verschilt volledig van wat de gevestigde orde, zoals de Europese Unie, Facebook et cetera eronder verstaan. Deze instituties, instellingen zijn niet geïnteresseerd in de feiten, maar wel in de eigen waarheid,
die anti de vrijheid van meningsuiting is, en censureren voor eigenbelang. Het eigenbelang van de gevestigde orde, die wil voorkomen dat feiten over bepaalde zaken naar buiten komen, zoals die van de Amerikaanse verkiezingen van 2020 en de pandemie van COVID-19. Iedereen die twijfels uit over deze onderwerpen wordt de mond gesnoerd, gecensureerd en van het brengen van fakenieuws beticht; van sociale platforms gegooid, zoals de voormalige Amerikaanse president Donald Trump is overkomen. Dit is het nepnieuws zoals door de gevestigde orde gedefinieerd. Pure censuur.
De andere betekenis is het nepnieuws van de Main Stream Media, ofwel de politiekcorrecte media. Ook deze is anti de vrijheid van meningsuiting en wil voorkomen dat zaken over bijvoorbeeld het mislukken van de multiculturele samenleving naar buiten komen. Hierbij lijkt er een collaboratie te zijn met de gevestigde orde, de politiek.
In Amsterdam-IJburg wordt dit brengen van nepnieuws gedreven door eigenbelang, zoals het bezit van een eigen huis, een hypotheek. In IJburg wonen vrij veel journalisten van de MSM. Verder spelen er financiële belangen, zoals het in de markt zetten van IJburg 2. De corporaties en de gemeente Amsterdam zijn nauw betrokken bij het zogenaamde nieuwsmedium IJburg TV, dat excelleert in het brengen van nepnieuws over IJburg.
Begin 2017 heb ik voor het eerst ervaren hoe veelomvattend de macht van de MSM is. Vlak voor de Nederlandse verkiezingen van 2017 wandelde ik met een verslaggever van de Belgische omroep VRT over Haveneiland-West, langs het probleemgebied Ed Pelsterpark, dat sindsdien alleen maar meer door Marokkaanse criminele jongeren wordt geteisterd. Na afloop van het vraaggesprek vertelde ik hem dat de Nederlandse media het mislukken van dit sociale project Amsterdam-IJburg onder de pet houden.
Na uitzending van het item door de VRT was verkettering mijn deel. Hoe kon ik weten dat de Nederlandse en Belgische media twee handen op een buik zijn? Door de lokale zender AT5 werd ik de dag erna behandeld alsof ik een NSB-vrouw was. In een ijskoude snijdende noordoosten-IJsselmeerwind moest ik me tegenover de jonge verslaggeefster verantwoorden over de reportage van de VRT, in de naïeve veronderstelling dat ze voor wederhoor kwam, nadat ik op een forum voor alles wat lelijk is was uitgemaakt. Hoe had ik durven zeggen dat IJburg een wijk in verval was? Ze zouden me wel een toontje lager laten zingen.
Inmiddels is het vier jaar later en heb ik het verhaal dat ik indertijd aan de VRT vertelde nogmaals aan documentairemaker Frans Bromet kunnen vertellen in zijn reportage voor de NTR Rechts in beeld, op de locatie Ed Pelsterpark naast de protestantse kerk op IJburg. Een week voor de uitzending van deze reportage bracht het Parool het nieuws dat de dominee van zijn kerk in IJburg door Marokkanen met de dood was bedreigd. Het was landelijk nieuws. Maar liefst 12 jaar nadat het Parool de moed had gehad een artikel te publiceren over de mislukte sociale menging in IJburg werden de feiten over IJburg weer benoemd. Na publicatie van het artikel van 2009 had het opzeggingen van woedende IJburgers geregend.
Uiteindelijk zullen de mislukkingen van de Wijk zonder Scheidslijnen Amsterdam-IJburg naar buiten komen, ondanks het eigenbelang van de MSM, de gevestigde orde. Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel. Dat geldt ook voor IJburg. Nepnieuws over IJburg blijft intussen een gevecht.