Herdenking Pim Fortuyns overlijden in IJburg

Toen ik in 2005 in IJburg kwam wonen, geloofde ik nog heilig in de mooie bedoelingen van de PvdA (Partij van de Arbeid). Ik dacht oprecht dat de PvdA het goede voorhad met de mensen. Pim Fortuyn, die in 2002 werd vermoord, vond ik bedreigend indertijd. Hij gooide alle heilige huisjes om, was niet politiek-correct.  Hij verzette zich tegen de PvdA. Tegen de verzorgingsstaat. Dat laatste kwam hem duur te staan. Links sloeg terug. Marcel van Dam (PvdA) noemde Fortuyn een ‘minderwaardig mens’ en Thom de Graaff verwees naar de tijd van Anne Frank. De achterliggende boodschap was: Pim Fortuyn was gevaarlijk, een fascist.

In menig huis speelden zich In die tijd heftige debatten af: je was ofwel hartstochtelijk voor Fortuyn of je was tegen. De tegenstanders waren emotioneel; ze kwamen met onzakelijke argumenten. Fortuyn wilde radicale veranderingen van ‘verzorgingshuis Nederland’ en met name dat riep weerstand op.

Voordat Pim Fortuyn de politiek inging, was hij de grappige professor die af en toe in talkshows verscheen. Zijn latere optredens werden meer beladen. Hij wilde politieke macht om zijn ideeën uit te voeren.

In 2005 kwam ik in IJburg in een typische PvdA-wijk te wonen. Een wijk met een mix van sociale woningbouw en koop. Begrijpelijk, want de PvdA had altijd voor de zwakkeren gestreden. Vanuit mijn christelijke, politiek-correcte inslag vond ik dat mooi. Ons dure koophuis was vanaf den beginne omgeven door sociale woningbouw. Tijdens de bouw van ons koophuis krioelden allochtone kinderen door de straten. Dit is goed te zien op beelden van videofilms die ik indertijd heb gemaakt. In werkelijkheid viel het me niet op. Ik had een roze blik op de wijk. Wel had ik een praatje aangeknoopt met een nette jongen van een sociaal huurhuis in ons blok, die eerder in de Bijlmer had gewoond. Zijn flat was gesloopt en hij was in IJburg geherhuisvest. Aan de sociale huurders waren strenge eisen gesteld, zo vertelde hij ons: geen huurachterstand, geen strafblad. Het stelde me gerust.

Enige tijd bleef ik in deze door de PvdA gecreëerde heilstaat geloven en wel tot 2007, toen de heilstaat barsten begon te vertonen. Een groep Antilliaanse en Surinaamse ‘cultuurverrijkers’ sloeg een vrouw voor het gloednieuwe Winkelcentrum IJburg het ziekenhuis in.  Aanvankelijk wilde ik het niet geloven: het moest nepnieuws zijn om IJburg een slechte naam te bezorgen. Ik was zo geïndoctrineerd dat ik niet kon geloven dat de PvdA met IJburg een monster had gebaard: een menging van (criminele) allochtonen uit de achterstandswijken van Amsterdam en (dure) koophuizen zonder politiepost. Naar aanleiding van het incident schreef ik het eerste kritische VK-blog over de wijk: ‘IJburg, een socialistische nachtmerrie?’.  Terwijl ik dacht dat ik bijval zou krijgen, ontving ik honderden negatieve reacties en werd ik een ‘NSB’er’ genoemd. De problemen met de multiculturele samenleving mochten niet worden benoemd. Ineens begreep ik de missie van Pim Fortuyn. Pim Fortuyn had de nepidealen van de PvdA doorzien. Kom aan de ‘idealen’ van de PvdA en je wordt monddood gemaakt. Hij heeft dat met de dood moeten bekopen. Gelukkig zijn meer mensen inmiddels de ogen geopend: de PvdA boekte tijdens de verkiezingen van 2017 een historisch verlies. De mijne zijn geopend sinds ik in de socialistische heilstaat IJburg ben komen wonen. Geert Wilders krijgt nu mijn stem. Hij is voor mij de opvolger van wijlen Pim Fortuyn.