Tweemaal beschoten huis Haveneiland-West, IJburg

IJburg, dat is toch Amsterdam, hoor je wel zeggen wanneer er zaken die hier het daglicht niet kunnen verdragen in het nieuws komen, als ze al in het nieuws komen. De overval op een gezin, bewoners van een recent opgeleverde huis aan de Bert Haanstrakade, kwam om een duistere reden niet in de lokale krant Het Parool. Bang voor de reputatie van Amsterdam-IJburg, waar immers vele journalisten van het dagblad een huis hebben gekocht, die hier ook nog wel fatsoenlijk willen vertrekken? Wie zal het zeggen. Er viel een gewonde bij de overval, de vader van het jonge gezin. Twee gemaskerde mannen vielen het huis met geweld binnen waarna een vechtpartij ontstond. Het eengezinshuis was een jaar of twee ervoor opgeleverd. Verkocht op basis van glanzende brochures die een suburbia-leefstijl beloofden. Geen informatie over het socialistische experiment Wijk zonder Scheidslijnen, waarbij niet-westerse kansarme groepen vanuit de achterstandswijken van Amsterdam naar IJburg waren overgeplaatst en gemengd met kansrijke kopers.

Afbeelding brochure woonblok Bert Haanstrakade

In de nacht van afgelopen donderdag op vrijdag kende de Wijk zonder Scheidslijnen een nieuw dieptepunt: een huurhuis in probleemblok 19, verderop in ‘mijn’ straat, werd voor de tweede keer beschoten. Er werden maar liefst zes schoten op het huis afgevuurd door gehelmde in het zwart geklede mannen. Ze ontkwamen op een gereedstaande scooter. Een exploitant van een snackbar aan de Van Woustraat bleek bewoner van het huurhuis. Deze snackbar is gelegen in de Nieuwe Pijp, waar jonge Marokkaanse criminelen al vele jaren de dienst uitmaken met activiteiten die het daglicht niet verdragen. De snackbar was onder andere voor hen een ontmoetingsplek. Er ging in juli van dit jaar nog een steen door de ruit ervan. Aan ‘onze’ straat heeft de gemeente, bij het woonhuis dat doelwit werd van de jonge criminelen, inmiddels een camera geïnstalleerd. De gevel wordt als enige van het rijtje huizen ‘opgesierd’ door een schotel.De ramen zijn dichtgetimmerd. Het felle licht van een kroonluchter glipt  tussen de planken door.

In de straat waren in de loop van de tijd al vele invallen van het Arrestatieteam (AT);  Marokkaanse jongeren bestookten het appartement van de homoseksuele dominee van IJburg en diens partner met een mortier; in een woonhuis staken Marokkaanse jongeren een vuurpijl in de brievenbus. Er werden huizen beschoten. Nog steeds woon ik hier. Ik vraag me nu echt af waarom. Als we konden, zouden we verhuizen. Zoals velen voor ons zijn vertrokken. Wie wil er nou schietpartijen in de straat? Waar eindigt dit?