Diemerparklaan, Haveneiland-West
Sinds twee weken zendt de België Eén een vierdelige reportageserie uit over de wijk Sint-Jans-Molenbeek, Brussel. Vanavond is deel drie. Na de jihadistische aanslagen van 13 november 2015 in Parijs, waarbij 130 doden vielen, bleek dat in deze wijk drie van de acht daders hadden geleefd, onder wie de broers Brahim en Salah Abdeslam. De aanslag werd opgeëist door Islamitische Staat (IS/ISIS). Het merendeel van de zelfmoordterroristen was van Marokkaanse afkomst. In Molenbeek wonen vrijwel enkel Marokkanen, die er sinds de jaren zestig van de vorige eeuw zijn gearriveerd, waarna de autochtone Belgen wegtrokken. De wijk, die vlakbij het centrum Brussel ligt, werd al snel het jihadistische broeinest van Europa genoemd. Volgens Geert Wilders is Molenbeek verworden tot de Gazastrook van West-Europa.
Niet alle Belgen zijn uit Molenbeek vertrokken; een enkeling, zoals Irene, die door de reportage wordt gevolgd, is er gebleven. De vrouw woont al veertig jaar met tegenzin in de wijk. Ze vervloekt de dag dat ze er is komen wonen. De enige reden dat ze er nog woont, is dat haar man verbonden is aan de voetbalclub. Hun huis is op loopafstand van het plein, waar de broers Abdeslam een café uitbaatten en hun duistere plannen voor de aanslag smeedden. Boodschappen doet ze er niet meer alleen, omdat ze zich onveilig voelt. Irene’s verhuisplannen worden pas concreet nadat haar huis door jongeren wordt bestookt met vuurwerk tijdens de jaarwisseling van 2015. Ze is deze keer vast van plan de wijk werkelijk de rug toe te keren.
De reportage begint met bewakingsbeelden van Brahim Abdeslam, die even voor de aanslagen meermalen inbreekt bij een restaurant in de wijk. Alle daders van de islamitische aanslagen in Parijs hebben wel een keer in een politiecel in de wijk gezeten.
De berichtgeving over Molenbeek geeft herkenningspunten voor IJburg. Ook in IJburg wonen veel Marokkanen, die er zijn gehuisvest vanuit de stedelijke vernieuwing in Nieuw West. Een deel van de Marokkaanse jongeren in IJburg zit in de criminaliteit. Het Haveneiland draagt de sporen ervan, wanneer er weer een verdachte door een arrestatieteam van zijn bed is gelicht. Op straat word je door hen uitgescholden en bedreigd. In mijn geval, omdat ze mijn blogs en twitter kennen. Boodschappen doe ik er zo min mogelijk.
Ook in IJburg worden huizen bestookt met vuurwerk met oud en nieuw. Tijdens de jaarwisseling van 2015 ontploften overal op het Haveneiland vuurwerkbommen; het eiland veranderde in een war zone. Brievenbussen werden opgeblazen, elektrische bedrading werd doorgeknipt, waardoor oudere bewoners wekenlang verstoken waren van de intercom. Toen ik een ondernemer vroeg naar de sfeer op het Joris Ivensplein, een plek waar veel Marokkaanse jongeren rondhangen en waar de leefbaarheid een bron van zorg is, vertelde ze dat de sfeer er rond oud en nieuw agressief en vijandig was. Negatieve gevolgen van de multiculturele heilstaat worden in IJburg ontkend en bedekt met een deken van enge politieke correctheid, als in Molenbeek.
Nu de politiepost sinds januari 2016 is in IJburg dicht is, is het afwachten of de politie zich minder op het eiland vertoont. Niemand zal het merken. Van Molenbeek is bekend dat de politie zich sinds de Marokkanen er arriveerden nog maar sporadisch liet zien en de greep op de wijk verloor. Behalve een enkeling maakte het niemand wat uit …