Joris Ivensplein, IJburg

Terwijl ik een paar weken geleden onderweg was naar een biologische winkel, klonk er Arabische muziek. Ik keek opzij, aan de overzijde van het uitgestorven Joris Ivensplein stond een rumoerige groep Marokkaanse hangjongeren in een steeg. Gelukkig was er een heel plein tussen hen en mij … Het leek me dat deze ontwikkeling het geringe publiek dat zich in het winkelcentrum begaf, ook nog zou afstoten. Ik liep de winkel in.

Binnen vroeg ik aan een medewerker of de jongeren er vaker stonden …
‘Ja’, antwoordde hij en hij keek uit het raam. ‘Ze zijn alleen bang voor de politie’, vervolgde hij. ‘Voor straatcoaches hebben ze geen respect, maar als de politie komt, zijn ze verdwenen.’ Gelukkig maar, dacht ik.

Een week erna werd ik in dezelfde winkel geholpen door een nieuwe Marokkaanse medewerker. Op de facebookpagina ‘whatsupijburg’ van de jongeren in IJburg las ik dat deze Mohamed was aangenomen via de organisatie 24-Karaat, eerder actief in Amsterdam Nieuw-West. De instelling was tevens betrokken bij IJtopia, de jongerenvoorziening in IJburg. Dit jaar had 24-Karaat op het nieuwe Centrumeiland de jaarlijkse Iftarmaaltijd van IJtopia georganiseerd, waar Moskee IJburg eregast was geweest. Op dezelfde facebookpagina was te lezen dat tijdens ‘de donkere dagen’ van december straatjongeren van IJburg toezicht zouden houden in het winkelcentrum.

Afgelopen zaterdag vertelde een winkelier me desgevraagd dat deze handhavers dezelfde waren als de jongeren die overlast veroorzaakten. De ondernemer omschreef de situatie met de jongeren in het winkelcentrum als ‘grimmig’. De idee was dat wanneer de jongeren bij IJburg betrokken zouden raken, ze zich wellicht minder buitengesloten zouden voelen en geen overlast meer zouden veroorzaken. De nieuwe handhavers zouden herkenbaar in outfits van Team 24 rondlopen. De straatcoaches zouden blijven, maar de politie zou verder geen toezicht houden. Hoewel ik het hele idee naïef vond, begreep ik de winkelier … De nood was kennelijk zo hoog dat dit het enige was wat resteerde.

Ik verliet de winkel en terwijl ik naar mijn fiets liep, vroeg ik me af of het winkelcentrum er met deze nieuwe wending veiliger of onveiliger op zou worden. Als de handhaving door probleemjongeren in plaats van de politie werd verzorgd, zou de sfeer er dan misschien niet juist grimmiger op worden? Het leek dit jaar een duistere kerst te worden in Winkelcentrum IJburg …