Steeds vaker hoor je in IJburg Brits spreken. In de supermarkt, tram 26, op straat. Het zijn meestal gezinnen, moeders, vaders met kinderen. De ondernemers van Winkelcentrum IJburg zullen vast blij zijn met deze nieuwe bewoners. Zij zijn expats, kapitaalkrachtig, veelal Britten die in IJburg zijn beland, omdat de huizen er goedkoper zijn dan binnen de ring. De wijk zou kindvriendelijk zijn en dorps. Volgens de nieuwste cijfers van Onderzoek Informatie, Statistiek (OIS) Amsterdam zijn de Britten de grootste groep allochtonen, gevolgd door de Marokkanen, als tweede grootste niet-westerse groep allochtonen. Al met al, een veelbelovende ontwikkeling.
En plots verscheen IJburg weer voor me zoals ik de wijk in het begin had gevisualiseerd, als een soort Long Island, New York. Een enclave van levensgenieters op hun eigen eiland. Mooie huizen, winkels. Niets daarvan was vooralsnog uitgekomen. Maar nu met de Britten … Zij zouden hun cafés beginnen, bij voorkeur aan de haven. Ze zouden de Britse sfeer naar IJburg brengen, met hun winkeltjes. Eindelijk zou IJburg tot leven komen. Nieuwsgierig googelde ik op ‘Britse expat IJburg’ en ik stuitte vrijwel onmiddellijk op een forum, waarop Britse expats stevig werd afgeraden om met (jonge) kinderen naar IJburg te verkassen. Met als reden de Noord-Afrikaanse jeugd op het eiland. Ik las: ‘Only big minus is that there are lots of new immigrants from middle eastern countries and lots of them are involved in crimes. So after 20:00 I would not go to the shopping street or let my daughter out. There are many worst places in Amsterdam. But if you have no children then I definitely recommend IJburg. If kids under 15, then NO.’ En even verder: ‘Check out the Albert Heijn “Gang” on weekends and sometimes on other days when it gets dark. There are some kids hanging out and smoking sigarettes in the age of 12. Not good role models for younger kids. …’ (Bron: Forum British.expats.com: IJburg).
Ook stuitte ik op een blog van een andere Britse expat in Amsterdam, The Shallow Man. Ik las: ‘Unlike many other parts of Amsterdam, Ijburg lacks the vibrant bar, eetcafe and restaurant scene which is commonplace in most parts of the city. When in Ijburg, one can’t help but feeling as if you are wondering around a giant film set, so bereft is it of people or atmosphere. … “Yes but look at the quality of the apartments, they’re fantastic” is the common response from the residents of IJburg, and yes it’s a wonderful place to be if you choose never to step outside the confines of your private-gated golden cage. … There is a single solitary tram that goes to IJburg, or as it’s better known, the Island of the isolated. … It’s the only place in Amsterdam that I’ll not give Taxi drivers a hard time for not knowing how to find places on the Island, after all only a hardcore group of the damned live there and are rarely visited. … If you are looking to live in a luxurious newly-built property, then this is definitely the place for you. However, be prepared to spend up to thirty to forty minutes to get to civilization and be prepared for the excuses of friends who’ll suddenly have last minute emergencies or other plans when they are scheduled to visit you. Other than that, it’s a nice place to live. …’ (Bron: https://amsterdamshallowman.com/2013/10/shallow-man-guide-amsterdam-ijburg.html.)
Dit alles zette me weer terug met mijn voetjes op de aarde. Ja. Alles wat deze Britse expats beschreven, was waar. Het werd ook bevestigd in het Gebiedsplan van IJburg 2019, dat aangeeft dat maar liefst 13 procent van de IJburgers ouder dan 19 jaar zich ‘ernstig eenzaam’ voelt. En dat in IJburg veel ‘kwetsbare’ jongeren wonen, in ‘aantallen vergelijkbaar met een achterstandswijk’ (Bron: Gebiedsplan Zeeburgereiland-IJburg 2019). Geen lieve expat die dit zal kunnen veranderen. Zelfs een Britse niet.
Amsterdam, 17 april 2019