Trump Tower
In 2016 werd Donald Trump republikeins kandidaat voor de presidentsverkiezingen van november van dat jaar. Zoals vele anderen was ik absoluut geen fan van Trump. Trump had zijn lieve mooie vrouw ingeruild voor een jonger exemplaar. Bovendien was hij on-Nederlands puissant rijk, waarmee hij op niet-calvinistische wijze pronkte. Hij bezat een super luxueuze Trump Tower in Manhattan met gouden kranen en kitscherige meubels.
De tv-zender Netflix zond rond die tijd een reportage over Donald Trump uit, die ik heb bekeken. Er werd een selfmade man van goeden huize geportretteerd die zichzelf steeds opnieuw had uitgevonden. Van succesvol vastgoedmagnaat tot tv-persoonlijkheid van het uitzonderlijk populaire reality-tv-programma ‘The Apprentice’. Ook in tijden dat het hem minder goed was gegaan, dat investeerders hem in de steek hadden gelaten, had hij weten te overleven. Een typisch Amerikaanse eigenschap. Ik begon hem te waarderen. Ik kende bovendien zo veel presidenten die hun vrouw hadden bedrogen. Trump was er tenminste eerlijk over, anders dan de democratische president Bill Clinton die zijn mega-ambitieuze vrouw Hillary Clinton glimlachend had voorgelogen over zijn affaire met een stagiaire.
Onder bestuur van de democratische president Barack Obama waren de Verenigde Staten van Amerika steeds meer Europa geworden. Met vangnetten voor de sociaal zwakkeren. De reden dat deze voor het tijdperk Obama niet bestonden, onderscheidde het land van Nederland. Ik wist dat ik in een dergelijk land niet zou kunnen overleven en alras aan de bedelstaf zou geraken, verwend en gewend als ik was aan alle sociale voorzieningen die de VS ten ene male ontbeerden. Het Nederlandse systeem had me zwak gemaakt. De zesjescultuur waarbij uitblinken niet werd gewaardeerd. Ik kende veel mensen die van een uitkering leefden. Het was de gewoonste zaak van de wereld. Deze mensen haatten veelal Donald Trump. In Nederland waren er buurten zoals de socialistische heilstaat wijk zonder scheidslijnen Amsterdam-IJburg, met een mislukte mix tussen niet-westerse migranten en autochtonen. Moesten de VS die kant op?
President Obama had de VS van Amerika wezenlijk veranderd. Het was niet langer het oude Amerika, het best presterende land van de wereld, in het bijzonder op economisch gebied. Het sterke land dat ons Europeanen tijdens de Tweede Wereldoorlog uit de sores had geholpen. Dankzij dit land waren we destijds van de Duitse nazi’s bevrijd. De Verenigde Staten hadden hun oorspronkelijke karakter verloren.
Op een dag was het me helder. Het was de wijze waarop Trump liep, zich bewoog, zijn haar achteloos achterover haalde. De presidentskandidaat deed denken aan de rockster Elvis Presley, net als Trump een typisch Amerikaans fenomeen. Die dag wist ik met honderd procent zekerheid dat Donald Trump de verkiezingen van 2016 zou winnen. De democratische partij werd steeds meer een socialistische partij in de geest van de Europese linkse partijen, zoals de sociaal democraten. Als Donald Trump de verkiezingen niet zou winnen, was Amerika niet langer het trotse Amerika, maar werd het een zielloze kopie van Europa. Ook de verkiezingen van 2020 zal Trump winnen. Make America great again!