Terug naar de stad lijkt utopie

imagesOOIAZW8R

Hoewel ik indertijd dolgraag in IJburg wilde wonen, was leven in IJburg na tien jaar steeds meer alsof je in de verkeerde trein was beland … Familie gaf aan dat IJburg zo ver weg was van de stad … Ik moest ze gelijk geven. Zelfs het nieuwe strandpaviljoen Blijburg kon het eiland niet uit het slop trekken.

Een bewoner van een huis aan de goede zijde van de IJburglaan vertelde me dat ze zich had ingeschreven voor Houthaven, een nieuwbouwproject vlakbij de Spaarndammerbuurt. Ze had er gekocht en zou over pakweg een jaar verhuizen. Haar huis ging te zijner tijd de verkoop in. De gelukkige!

Bij nader inzien, leek nieuwbouw de beste optie met de vele nieuwbouwlocaties in de stad. De prijzen van bestaande bouw binnen de ring rezen bovendien de pan uit. Stijgingen van meer dan 15 procent, terwijl de huizenprijzen in IJburg gelijk bleven …

Ik schreef me dan ook in voor verschillende projecten, waaronder een deelproject van Houthaven, nadat ik op de site www.Amsterdamwoont.nl had gekeken. Ik leefde op. Heerlijk met de fiets weer binnen no-time de stad in, waar het levendig was. Gezellig afspreken in een café-restaurant om de hoek, op loopafstand. West was sowieso vrolijker dan Oost.

Enkele dagen na mijn inschrijving publiceerde Het Parool een artikel over het project. 30 inschrijvingen voor 1 huis; het was een loterij! Inmiddels wilden mensen alleen nog maar binnen de ring wonen. Je kon ze geen ongelijk geven; daar werd het leven beter en erbuiten minder. De projectontwikkelaar wikte en beschikte; het was niet eens een loterij. Twee dagen na mijn inschrijving waren de huizen al verdeeld; met vele anderen behoorde ik niet tot de gelukkigen. Zelfs in de begintijd toen wonen op IJburg nog gewild was, was het hier niet zo’n gekkenhuis geweest.

Bij een klantenpanel van Winkelcentrum IJburg werd gezegd dat we trots op IJburg moesten zijn. Waarop zou je trots zijn? Op de planken kant-en-klare maaltijden halal met afbeelding van een bebaarde islamitische kok in de Albert Heijn? De doodse weg naar huis die langs duistere leegstand voerde, de schotels aan de gevels en jong gespuis in de straat? Ik wilde er juist weg en terug naar stad leek steeds meer een utopie. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

 

 

Geef een reactie