Men zegt wel dat vinexwijken suburbaan zijn; ze zijn perifeer, gelegen aan de randen van de steden, zowel stedelijk als landelijk. In het beste geval zijn ze stedelijk in de betekenis dat de wijk goed ontsloten is en de voorzieningen nabij zijn. Landelijk betekent in het gunstigste geval, dorps, vrij van stedelijke problematiek, oases van rust en ruimte.
Bij stedelijk kun je echter tevens denken aan typisch grootstedelijke problematiek, van allochtone hangjongeren, criminaliteit, vandalisme en overlast, zoals deze zich in alle perifere wijken, buiten de ring van Amsterdam ̶ Nieuw-West, Zuidoost en Noord ̶ , voordoet. En dorps en landelijk kan zich ook kenmerken door een gebrek aan levendigheid en voorzieningen.
Men zegt wel dat de vinexwijk juist vanwege het suburbane karakter een gelukte woonomgeving is. Maar dit geldt niet voor vinexwijk IJburg, waar de leefbaarheid vanwege de Wijk zonder Scheidslijnen steeds verder onder druk staat. De stedelijkheid wordt er door grootstedelijke problematiek getypeerd en het dorpse karakter beperkt zich tot een benauwende sociale woonomgeving, waar mensen elkaar vooral kennen van het sociale medium Twitter of van fora. Landelijk is IJburg alleen voor mensen die het geluk hebben gehad om aan de goede zijde van de IJburglaan of aan het water te kopen. In de langgerekte straten en het desolate winkelcentrum van het stedelijke Haveneiland beperkt de landelijkheid zich tot een, bij tijd en wijle ijzige, wind, die eeuwig waait.
Intussen vertonen Marokkaanse hangjongeren, op wie de instanties de grip lijken te hebben verloren, er steeds vaker treitergedrag naar bewoners toe. Ze hangen rond huizen en in het winkelcentrum of terroriseren tot ’s avonds laat de buurt met ronkende auto’s en open ramen, waar muziek uitdendert. Hun strategie lijkt helder: pest kerken en autochtone bewoners zo snel mogelijk de wijk uit.
IJburg is stedelijk opgezet als een periferie buiten de ring. Buitenwijken waren altijd al kwetsbaar voor neergang. Dit had de gemeente Amsterdam kunnen weten toen ze er met name grote huizen voor grote gezinnen liet bouwen. Ook in overloopgebied van Amsterdam Lelystad ging het indertijd mis, getuige ‘Lelystad’, het mooie relaas hierover van schrijver-journalist Joris van Casteren.
Niet alleen IJburg, maar alle wijken buiten de ring kenmerken zich door een gebrek aan levendigheid, je komt er alleen als je er moet wezen; alleen dan ga je met de bus naar Amsterdam-Slotervaart, het Oemma van Amsterdam, of neem je de tram naar IJburg, een nieuwe islamitische enclave in wording. ‘Niet bakfietsgezin maar de migrant laat de stad groeien’, kopte de Volkskrant onlangs in een ingezonden brief. Met de islamitische vluchtelingenvloed die er voor Europa aan zit te komen, belooft het voor IJburg slechts een versnelling van het bovenstaande proces, dat niet meer te keren lijkt.
Hun strategie lijkt helder: pest kerken en autochtone bewoners zo snel mogelijk de wijk uit.
Pareltje weer dit.
Oprechte vraag: Als de “teneergang” van IJburg je dusdanig dwars zit, dat afgaande op je stukken alle woongenot je is ontnomen, wellicht het (flink) zakken in de vraagprijs een optie? De zure toon en verbitterdheid druipt uit elk woord en elke zin. Dit leidt onherroepelijk tot lichamelijke klachten. Die je vervolgens weer zal verklaren door dat nare IJburg. Zoek hulp en/of verhuis.
Desolaat winkelcentrum? Op welke tijden kom jij daar? En sinds wanneer hebben de hangjongeren een auto?
Ik gun je snel een ander huis in een blanke wijk waar alles perfect is!