FlexBieb, Haveneiland-West
En ineens zat ik dan in het hol van de leeuw. Dit was niet Moskee IJburg, maar de (gesubsidieerde) FlexBieb, gelegen aan het Ed Pelsterpark. Het park met probleemblokken aan weerszijden, dat midden in Haveneiland-West ligt en waar sinds jaar en dag (Marokkaanse) jongeren overlast geven tot in de wijde omgeving. De moskee van IJburg, met haar radicale connecties van onder andere de Haagse Partij van de Eenheid (PvdE), heeft een gebedsruimte aan dit park.
Van een voormalige vrijwilliger van de FlexBieb had ik vernomen dat de initiatiefnemer van de tijdelijke bibliotheek me tijdens vergaderingen meermalen een ‘gevaar voor IJburg’ had genoemd. Ik zou paranoïde en gek zijn, waarbij hij refereerde aan mijn blog. Ik zette er geen voet meer over de drempel. Dat laatste gold ook voor de voornoemde vrijwilliger, die kastekorten had gemeld bij het bestuur en vervolgens ten onrechte de schuld ervan in de schoenen werd geschoven. Het schriftelijke bezwaar tegen de radicale moskee, dat deze bewoner bij het moskeebestuur en stadsdeel had gemaakt, was evenmin goed gevallen. Uitgerekend in deze’ ideologische’ locatie moest de bestuurscommissie bijeenkomsten met bewoners bijwonen, als ‘de oren en ogen’ van IJburg …
En toch was ik er die avond binnengestapt; de veiligheid van de wijk was immers van groot belang. Eerdere veiligheidsbijeenkomsten in IJburg waren druk bezocht geweest; wel honderd mensen waren er op afgekomen; NPO radio 1 was er bij geweest. Ze werden indertijd gehouden op ‘neutrale’ locaties, zoals het IJburg College en Theater Vrijburcht. Ik keek om me heen; de aanwezigen waren op een hand te tellen. Er was een buurtagent van het Steigereiland, die niets wist van wat er op het Haveneiland speelde. Wel wist hij me te vertellen dat politiepost IJburg inmiddels was opgeheven. Het was een primeur, die niemand in het gezelschap leek uit te maken. De sluiting werd zelfs hartstochtelijk verdedigd door VVD-Oost, die eerder notabene had gepleit voor behoud van Bureau IJburg.
Het ‘ons-kent-ons’-gehalte van de avond was hoog. De oprichter van de gesubsidieerde website ‘Hallo IJburg’ kreeg een pluim, evenals de bebaarde islamitische jongerenwerker, Safoan Mokhtari, die vanuit Nieuw-West naar IJburg was verhuisd. Bij een eerdere gelegenheid had hij me verteld dat hem was gevraagd om toe te treden tot het bestuur van Moskee IJburg. Ik was benieuwd … Wel vroeg ik me af of de (gesubsidieerde) jongerenvoorziening dan niet een verlengstuk van de moskee zou zijn. Naast hem zat een tweede bebaarde islamitische jongerenwerker. Ik telde enkele ‘gewone’ bewoners, naast wie ik plaatsnam; tegenover ons zat een een achttal leden van de bestuurscommissie Oost, de ‘oren en ogen’ van de wijk.
Er klonken positieve geluiden; enige opwinding over het grote bord bij de ingang van IJburg, dat moest waarschuwen voor woninginbraken. Het was slecht voor de waarde van de woningen en bovendien onzin. De geslaagde inbraken in IJburg waren immers minimaal. De cijfers van Misdaad in Kaart lieten alleen een aanzienlijk minder positief beeld zien; in januari was er gemiddeld eens in de twee dagen een (poging tot) inbraak. Een verbetering van de gebrekkige verlichting van de Diemerparklaan, waarover werd geklaagd, werd door een deskundige, tevens vriend van de FlexBieb, onnodig bevonden.
De vrouwen van het gemengde probleemblok 17 gingen tegenwoordig samen voetballen. Alle leed was er geleden. Ik wist dat het anders was. Onlangs nog had ik een bewoner gesproken, die me had verteld dat de problematiek in haar DNA was gaan zitten; ze kon geen Marokkaanse jongere meer zien. Ze wilde zo snel mogelijk van IJburg vertrekken; hoe eerder hoe beter. Ik dacht aan de medewerker van een kapper die telefonisch voor ‘kankerhoer’ was uitgescholden; de grimmige sfeer van hangjongeren bij Winkelcentrum IJburg. De bewoners van wie de brievenbussen waren opgeblazen toen IJburg tijdens oud en nieuw in een ‘war zone’ veranderde. Een oudere vrouw op krukken, die na de jaarwisseling wekenlang van de intercom verstoken was geweest, liet van zich horen. Ze bleek een non te zijn. Hoewel er videobeelden waren, moest de agent het antwoord schuldig blijven, omdat hij er niet over ging. Een andere non vertelde enkele dagen later tijdens het gesprek met de burgemeester dat ze een explosie had gehoord, waarna de brievenbussen en de deur waren vernield, Ook was de elektrische bedrading doorgesneden. Misstanden worden in de ideologische FlexBieb onder het tapijt geschoven om het geschonden imago van ‘Wijk zonder Scheidslijnen IJburg’ te redden. Onder het tapijt broeien ze intussen vrolijk verder.
16 februari 2016
Update 19-01-2019: Op donderdag 24 januari vindt in de door de gemeente Amsterdam gesubsidieerde FlexBieb een gesprek over onverdraagzaamheid plaats, las ik in de nieuwsbrief van de site, www.halloijburg.nl, van bewoners, ondernemers en professionals. ‘Waarom zijn sommige bewoners onverdraagzaam jegens bepaalde bevolkingsgroepen? En wat dan?’
Onder anderen Alexander Noordijk (dominee van de Binnenwaai) en Safoan Mokhtari (gebiedsmakelaar en rapper) nemen deel aan het gesprek. Even was ik in de veronderstelling dat er zou worden geconverseerd over de intolerantie van bepaalde bevolkingsgroepen, lees islamieten, jegens de homofiele medemens. Bovengenoemde dominee werd immers onlangs slachtoffer van een aanslag door Marokkaanse jongeren, die levensgevaarlijk vuurwerk aan zijn appartement bevestigden. Deze aanslag werd godzijdank op tijd ontdekt en verhinderd. Of de intolerantie van jongerenwerker Safoan Mokhtari, alias KAMI-KAZI (Kroon Arabieren Mits islamitisch, Kogels Aan Zionistische Infiltranten), die inmiddels is opgeklommen tot gebiedsmakelaar, jegens de zionistische medemens.
Een medebewoner van IJburg hielp me uit de droom: in de aankondiging werd gerept over onverdraagzaam jegens en niet van bepaalde bevolkingsgroepen. Hoe naïef. Wie werden er dan bedoeld? Oh ja, natuurlijk. Het waren de Hollanders. De stemmers op de Partij van de Vrijheid (PVV), van Geert Wilders. Of die op het Forum voor Democratie (FvD), Thierry Baudet. Die zijn namelijk de boosdoeners in Amsterdam. Zij bederven de juichstemming over de multicultisamenleving, over de wijk zonder scheidslijnen Amsterdam-IJburg. Zij klagen over de criminaliteit van met name Marokkaanse jongeren, over de komst van tientallen islamitische statushouders, over een jongerenwerker, die als een alias als KAMI-KAZI gebruikt.
Initiatiefnemer van het gesprek was de oprichter van de FlexBieb, die mij als ‘gevaarlijk’ had bestempeld.
Hoewel ik nieuwsgierig van aard ben en het gesprek donderdag graag had willen volgen, zal ik er niet bij zijn.
‘Gratis toegang voor iedereen’, behalve voor andersdenkenden.
Beste Xandra,
Ik ben vrijwilliger in de Flexbieb sinds kort. Wat een gemiste kans!
Het was vanavond een interessante avond waarin mensen van diverse pluimage open praattten over hun al of niet problemen met andere mensen al of niet van andere culturen!
Jammer dat je zo’n gelegenheid mist in de vooronderstelling dat je toch niet met je verhaal aan bod zou komen.
Je zoekt wel sterk de publiciteit op, begrijp ik maar de confrontatie ga je uit de weg. Jammer hoor!!!!!
Hallo Joyce,
Ik heb niet de minste behoefte een drempel over te gaan van een (door de gemeente gesubsidieerde) club, waarvan de oprichter en initiator mij vanwege mijn blogs gevaarlijk, gek etc. noemt. Bovendien heeft een deelnemer aan het ‘debat’, Safoan Mokhtari, alias Kami-Kazi, aangifte van smaadschrift om mijn blog over hem gedaan. (Zie het blog ‘Jongerenwerker Amsterdam-IJburg koestert radicaal gedachtegoed’.) Hij wil mij hiervoor laten vervolgen. Op dit moment ligt de aangifte bij het Openbaar Ministerie. Ik heb geen enkele zin om mijn verhaal te doen, de ‘confrontatie aan te gaan’, in een dergelijke setting.
Groot gelijk, Xandra.
Ik vind dit een geniepige werkwijze van de Flexbieb: onder het mom van het bespreekbaar te maken van onverdraagzaamheid ‘jegens bepaalde bevolkingsgroepen’ (lees: Marokkanen?), worden mensen die gerechtvaardigde klachten hebben over Marokkaanse jongeren op IJburg, weggezet als onverdraagzaam: de klagers zijn kennelijk slecht en de schuld van de problemen in Amsterdam IJburg. Ik walg hiervan. Het bestuur van de Flexbieb zou zich moeten schamen, dat het dit toelaat: het polariseert en vergroot de kloof tussen de partijen, in plaats van deze te verkleinen. Is dat de bedoeling? En dan de dominee van IJburg die op de nationale televisie verklaart dat hij niet begrijpt waarom hij het doelwit was van een aanslag. De presentator legde uit: “omdat je homo bent en daar houden de daders niet van.” Ja, dat snapt iedere Nederlander en de dominee niet? Wij weten toch zo langzamerhand wel dat homo’s vaak het doelwit zijn van moslimjongeren, zij kregen dat immers van jongs af aan ingepeperd door hun geloof, de islam? In plaats dat de Flexbieb over dit thema eens een discussieavond zou houden, maar dat zie ik niet gebeuren, want politiek incorrect. Doodsbang om onze islamitische medemens voor het hoofd te stoten. Ik kan alleen maar zeggen dat wij de problemen in onze wijk nooit zullen oplossen als wij wegkijken, vergoelijken, onze kop in het zand steken en de dingen niet bij de naam noemen. Problemen los je op door moed te tonen en de zaken openlijk bij de naam te noemen en te bespreken. Zaken zoals de onverdraagzaamheid tegenover homoseksuelen van bovengemiddeld veel Marokkaanse jongeren en binnen de moslimgemeenschap in het algemeen, en de statistisch aangetoonde bovengemiddelde criminaliteit onder Marokkaanse jongeren. Xandra Lammers is iemand die wel die moed toont deze zaken bij de naam te noemen en de discussie niet uit de weg gaat, ook als het over a-sociaal en zelfs ernstig crimineel gedrag gaat van deze Marokkaanse jongeren. De dominee van IJburg en het Flexbiebbestuur en -medewerkers zouden een voorbeeld aan kunnen nemen aan Xandra Lammers, in plaats van haar of anderen die dit soort dingen constateren en benoemen, te veroordelen!