Jongerenvoorziening IJtopia, IJburg
Een week of twee geleden organiseerde de jongerenvoorziening IJtopia, een tijdelijke container op een kavel langs het IJmeer, een ‘Watch and Talk’, een avond voor ‘Dialoog en Diner’. Er werd een film vertoond, mevrouw Özütok, lid van het Dagelijks Bestuur, zou spreken en er werden multiculturele halalhapjes geserveerd. Ook werd de zoveelste (multiculti)wensboom voor IJburg opgetuigd. Al weken was deze debatavond in de media en op de website www.whatsupijburg.nl met veel tamtam aangekondigd. Er was een aanzienlijk subsidiebedrag mee gemoeid.
Die zaterdag woei een felle noordwesterstorm. Het spookte op de Pampuslaan en de lucht oogde grimmig, terwijl de onvermijdelijke drumband richting de mintgroene container liep, gevolgd door een handjevol verdwaasde en verwaaide jongeren.
Afgelopen vrijdag passeerde ik de container aan de Bert Haanstrakade, waarvan de luiken als altijd gesloten waren. Ik kwam van de Turkse groenteman en zag de jeugdleider, in dienst van een welzijnsinstelling, bij de tijdelijke container druk heen en weer lopen. Van de beheerder van het CVT (Centrum voor Vrije Tijd) in IJburg had ik begrepen dat de jeugdleider net een maatje te klein was voor de hangjongeren van IJburg. Het verbaasde me niets. Een maand of wat terug was er opnieuw een ernstig incident met de Marokkaanse kansenjeugd van IJburg, waarbij ditmaal een scholier van het IJburg College slachtoffer van straatterreur was geworden. De nieuwe voorziening voor jongeren van 15-23 jaar zou feitelijk niet in gebruik zijn. Ik sprak de man aan.
Ik vertelde hem dat het gerucht ging dat de jongerenvoorziening was mislukt. De man reageerde als door een wesp gestoken. Hij vermoedde dat dit door financiële belangen was ingegeven; een corporatie wilde de voorziening weg hebben en de kavel te gelde maken. Ik vertelde hem dat de jongerenvoorziening nooit open leek te zijn; er werden geen openingstijden aangegeven en ik wees naar het karakteristieke ‘Camerabewaking’ op de deur. Hij zei dat dit onzin was; de voorziening was dagelijks geopend en, toegegeven, er was inmiddels een keer ingebroken. Voor de openingstijden verwees hij naar de website van de welzijnsinstelling. Maar op de site waren de openingstijden evenmin te vinden.
Ik zei hem dat ik me afvroeg waarom er geen IJburgers op die avond waren geweest. Op de foto’s van die avond was in het publiek weliswaar Paul Engel te zien, initiator van het door stadsdeel Oost gesubsidieerde project In de Buurt van Geluk, dat het succes van de Wijk zonder Scheidslijnen moest aantonen, maar daarbij was het ook wel zo’n beetje gebleven. Wel waren de onvermijdelijke ambtenaren van stadsdeel Oost duidelijk zichtbaar in beeld, die overigens zelf niet in IJburg woonden. De man ontkende stellig dat de bewuste avond door vrijwel geen enkele IJburger was bezocht. Wel moest hij toegeven dat inderdaad niet in heel IJburg, maar alleen in de directe omgeving van de voorziening was geflyerd.
Toen ik hem voorhield dat een dergelijke avond toch niet aan mij besteed was geweest alleen al bij gebrek aan Hollandse hapjes tijdens deze multiculturele‘dialoogavond’, brak hij het gesprek boos af; met mensen zoals ik hoefde hij verder niet van gedachten te wisselen.
Ik moest denken aan de eerdere jongerenvoorziening Youthside. Deze werd geplaagd door een serie inbraken en moest vanwege de onbeheersbaarheid ervan na drie jaar, in 2011, de deuren voor jongeren vanaf 15 sluiten. Ook toen beweerden verantwoordelijke ambtenaren en professionals dat de voorziening een eclatant succes was. Ik dacht aan een quote van voormalige premier Jan Peter Balkenende: ‘Tegen onwaarheid is geen kruid gewassen.’
In mei 2015 sluit de jongerenvoorziening en zal naar verluidt naar het Centrumeiland worden verkast … Ver van de bewoonde wereld.
Zondag 12 april 2015 door Xandra Lammers