Ed Pelsterpark, Haveneiland-West
De Wijk zonder Scheidslijnen lijkt het antwoord op een parallelle samenleving zoals die van Sint Jans-Molenbeek, Brussel, waar één bevolkingsgroep het straatbeeld domineert en jihadisme welig tiert. In een wijk zonder scheidslijnen immers wonen mensen van allerlei pluimage dwars door elkaar heen, arm, rijk, atheïst, christen, islamiet, asocialen en aangepaste mensen. Iedereen is er gelijk; je kunt aan de buitenkant van de huizen zelfs niet zien dat de een rijk is en de ander niet! Het is de ideale samenleving naar de standaard van de Partij van de Arbeid (PvdA) en de Socialistische Partij (SP). Hoewel ieder met gezond verstand weet dat de ideale samenleving niet bestaat in het aardse tranendal – alleen gelovigen denken dat eens het paradijs op aarde zal heersen –, blijken de socialisten van PvdA en SP echter keer op keer een hardnekkig geloof in de maakbare samenleving te hebben.
Ook in IJburg is weer de ‘perfecte’ samenleving gecreëerd. Het socialistische bestuur heeft voor God gespeeld en er een wijk zonder scheidslijnen in het leven geroepen; de PvdA heeft als dr. Frankenstein zijn eigen monster gecreëerd, niet ingegeven door idealistische maar vooral pragmatische motieven. In de probleemwijken buiten de ring van Amsterdam werden huizen van kansarmen gesloopt en deze mensen ‘moesten natuurlijk wel ergens wonen’, in de woorden van Tjeerd Herrema, PvdA. Het nieuwe IJburg, met de grote woningen, was daarvoor een uitstekende locatie. Als je mensen van diverse pluimage bijeen stopt, zullen de goeden de kwaden bovendien verheffen. Op die manier zullen geen parallelle samenlevingen ontstaan, waaruit het gezag zich heeft teruggetrokken, zoals in Parijs en Brussel. Dit alles overgoten met het sausje van de ideale samenleving; misstanden worden er eenvoudigweg onder het tapijt geveegd.
Toch lijkt ook in de Wijk zonder Scheidslijnen IJburg met de komst van islamieten een parallelle samenleving te ontstaan. Winkelcentrum IJburg bevindt zich in een neergaande spiraal; het trekt steeds minder kansrijke bewoners en heeft veel leegstand. Er doet zich dan ook een kapitaalontrekking voor die zijn weerga niet kent. Het antwoord van de AH op deze ontwikkeling is een groot aanbod halalvoedsel voor het gewijzigde koperspubliek. In en rond de radicale Moskee IJburg, Haveneiland-West, maken Marokkaanse hangjongeren de dienst uit. Kansrijke bewoners die het zich kunnen permitteren, verhuizen. Zij die blijven, trekken zich terug in hun huizen. Het is slechts een kwestie van tijd totdat een enkele bevolkingsgroep, van islamieten, het Haveneiland domineert, ofwel de gevreesde parallelle samenleving in de wijk zonder scheidslijnen is ontstaan.