Diemerpark

Het Diemerpark was altijd al een enigszins desolate plek. In het beste geval was het een natuurgebied à la De Boschplaat op Terschelling. In het ergste geval een plek waar de atoombom is gevallen. De voormalige gifbelt heeft eindeloze paden, langs uitgestrekte heuvelachtige velden, waar geen boom te bekennen is. Her en der zijn harde grijsbetonnen bankjes geplaatst, vanwaar je uitzicht hebt op elektriciteitsmasten. Bomen zijn uit den boze vanwege het onderliggende gif. Je kunt je er niet met een boek neervlijen, want de begroeiing is weerbarstig. Ik wandel er zelden; als je er bent, zal eenzaamheid je ten deel vallen; de sociale controle is er vrijwel nihil. Wel wordt het park druk bezocht door reuzenkonijnen.

Het Grote Groenonderzoek 2013 van de gemeente Amsterdam bevestigt dit beeld en laat zien dat het Diemerpark weinig geliefd is; iets wat trouwens geldt voor de meeste parken buiten de ring van Amsterdam. Het toont aan dat de tweedeling in de stad ook de parken treft. Immers ‘Neigbourhood parks … (are) the creatures of their surroundings’ (Bron: Het Grote Groenonderzoek 2013). Binnen de ring zijn de parken daarentegen geliefd; hier wonen de hoogopgeleide mensen, die parken waarderen en bezoeken. Buiten de ring, waar relatief weinig kapitaalkrachtige mensen wonen, liggen de minder geliefde parken. Ook het Diemerpark ademt de geest van zijn omgeving. In IJburg, buiten de ring van Amsterdam, wonen naast kapitaalkrachtigen, inmiddels vele kansarmen. Een trend die de tweedeling in de stad versterkt.

Niet alleen een handjevol hoogopgeleide bewoners gebruikt het Diemerpark, maar ook de kansenjeugd heeft het ontdekt. Onlangs werd een vrouw er van haar dure camera beroofd. Ze bezocht het park om zeldzame vogels te fotograferen. Een criminele jeugdbende werkte haar tegen de grond, waarna ze er op scooters met haar dure gadget vandoor gingen. Sindsdien vinden surveillancevluchten van de politie boven het park plaats. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat er bewakingscamera’s in het park hangen, net als overal in IJburg. Iets wat geen overbodige luxe lijkt.

Je bedenkt je inmiddels wel twee keer eer je een eenzame wandeling maakt in het park, laat staan dat je het opzoekt met dure apparatuur, zoals een smartphone, tablet of laptop. Een park: een plek ter ontspanning en inspiratie; in vinexwijk IJburg: een no-go-area. Dat kan alleen in de Wijk zonder Scheidslijnen.

Zondag 8 maart 2015 door Xandra Lammers