Luchtfoto IJburg 2004

Een week of twee geleden werd ik ’s ochtends gebeld door een journalist van Het Parool, met de vraag of ik wilde meewerken aan een PS-special over IJburg. Hij had mijn naam van iemand van de PS-redactie. ‘Ik ben een kritische IJburger’, zei ik. Volgens een invloedrijke bewoner was ik zelfs ‘een gevaar voor IJburg’. ‘Ja, maar je bent geen ‘roeptoeter’’, zei hij aan de andere kant van de lijn. Verder zou Nels van Malsen (de ‘koningin van IJburg’) meedoen. ‘Zij is van de gemeente’,  zei ik. ‘Het moet geen twistgesprek worden’, zei hij geschrokken. ‘Oh nee … daar zijn we veel te beschaafd voor!’ De weken erna bleef het stil. Dat wordt dus niets, dacht ik. Geeft niet, dat overkomt ook BN’ers; een familielid, BN’er, was het bij ‘Pauw en Witteman’ overkomen. Geen aandacht heeft bovendien zo zijn voordelen. Het scheelt negatieve reacties en een foto kan slecht uitpakken.

‘Lieve IJburgmoeder’
Afgelopen zaterdag kreeg ik op mijn mail een melding van een column van Roos Schlikker aan de ‘Lieve IJburgmoeder’. Verhip, woont zij ook in IJburg?, dacht ik. Toen ik haar googlede op ‘IJburg’, zag ik dat Het Parool die dag met een special over IJburg zou uitpakken.

Toen de krant in de bus viel, las ik op de voorpagina van Het Parool een verwijzing naar de PS-special, van ‘Het goede leven op IJburg’. Een positivoverhaal dus; kennelijk was men bang voor negatieve reacties van de IJburger.

Onkruid
Nieuwsgierig las ik de PS-special. Mijn naam en blogs werden al snel genoemd, in een goed artikel over IJburg van journalist Tijs van den Boomen. De bijgaande foto van IJburg sprak boekdelen. Op de kade op Steigereiland-Noord groeide onkruid en in het water lagen armoedige bootjes, met uitzicht op het half afgebouwde prestigeproject Solid 1 aan de IJburglaan.

Twee jonge blonde BN-ers, dames die aan de ‘goede’, ongemengde, kant van de IJburglaan wonen, had de redactie voor een verhaal weten te strikken. Een beeldschoon fotomodel werd als ‘makelaar’ ingezet om de positieve kanten van het eiland te belichten. Oude tijden herleefden. Ik dacht aan de begintijd, toen SBS6 en bekende Amsterdammers werden ingeschakeld om IJburg aan de man te brengen. De huizenverkoop in het nieuwe deel van Amsterdam wilde indertijd immers maar niet op gang komen.

Klein Siberië Het interview met het topmodel droop, wellicht onbedoeld, van ironie. Ik schoot telkens in de lach om de journalist, die oprecht zijn best leek te doen om over IJburg een positief verhaal te schrijven, wat maar niet wilde lukken. Tijdens de wandeling door de wijk was het grijs en winderig. Het was tot ongenoegen van het model een doorsneedag, omdat IJburg dan niet op zijn mooist was. De journalist: ‘in de rest van de stad is het ‘koud en windering’, en dan weet je dat het op IJburg ijskoud en stormachtig is. Het eiland is een beetje Jekyll and Hyde: in de zomer een idylle … In de winter een soort klein Siberië.’ IJburg was opnieuw een bijnaam rijker.

De andere BN’er woonachtig in IJburg vertelde dat ze in sneltreinvaart met tram 26 de brug overging naar de stad. Ze deed er in 10 minuten over, terwijl de gewone sterveling er 18 minuten over doet.

Positief
Andere geïnterviewde IJburgers bleken ook allemaal zeer positief over IJburg, op een na. Zij was bewoner van een sociale juurwoning op Haveneiland-West, die haar kinderen niet liet buitenspelen, vanwege de overlast van groepen hangjongeren. Ze bleek de enige die een eerlijk verhaal over de nieuwe wijk vertelde. Een jong stel, aan de goede kant van de IJburglaan, vertelde juist dat de wijk een prima plek was om kinderen te laten opgroeien. Het kan toch niet allebei waar zijn … Ook een journalist van Het Parool die in een ongemengde straat op Steigereiland- Zuid woonde, had nog nooit een bewoner gesproken die vanwege de criminaliteit van IJburg wilde verhuizen. Terwijl deze er in de gemengde blokken van het ‘stedelijke’ Haveneiland in overvloed zijn. Je hoeft er maar rond te lopen en je hoort de verhalen over bedreigingen, vernielingen, inbraak door hangjongeren; ellende die hoort bij een achterstandswijk in wording. Sommige wijken van het Haveneiland zijn immers al ‘zwart’. Als IJburg een huurwijk was geweest, waren de verhalen via bewoners al lang naar buiten gekomen.

Die zaterdagmiddag liep ik door het winkelcentrum. Het woei op zijn IJburgs. Eerder was ik op de markt in de haven geweest, die na twee weken alweer op zijn retour leek. Er stonden weer minder kramen. Een  felle wind maakte het leefklimaat er onaangenaam.

In het winkelcentrum vertelde ik de eigenaar van de bloemenwinkel dat hij in de krant stond. Hij keek alsof hij me niet begreep. ‘In Het Parool’, zei ik ter verduidelijking. ‘Oh dat!!’, riep hij uit en hij moest hartelijk lachen. ‘Wat een type is dat!’, vervolgde hij over het mooie topmodel, dat in IJburg bleek te wonen. ‘Hoezo?’, vroeg ik. ‘Ze zei dat ik haar favoriete bloemenwinkel was’, vervolgde hij laconiek, alsof hij wilde zeggen dat ze er nooit eerder een voet over de drempel had gezet. ‘Ja … wel leuk dat ik in de krant sta.’

BH-brug
En dan dit aan alle anderen dan de ‘lieve IJburg-moeder’: weet wel dat, als je eenmaal over de BH-brug bent gelokt om op het eiland te wonen, je er zelden weer wegkomt. Beter is het om met de Parool-Promo-PS over IJburg in de hand de wijk te verkennen om erna via de brug naar andere, veiliger, oorden terug te reizen.

Zondag 14 juni 2015 door Xandra Lammers

• ijtje • één maand geleden Een Parool special met louter positivo verhalen. Heeft de NVM dit soms betaald? De Brugkrant idem dito: alleen maar succesverhalen en alles happy op ijburg. IJburg verloedert misschien wel een beetje, of wordt het gewoon steeds meer een deel van de grote stad, met al z’n sores en mores?Misschien is het interessanter om in het vervolg te bloggen over oplossingen inplaats van u te fixeren op persoonlijke irritaties. Ik ga dat ook proberen te doen. Laten we dat afspreken.
• succes
• Ik vraag me af waar u dan graag zou willen wonen. Hangjongeren en nog erger heb je overal in Amsterdam. Op IJburg valt het meer op, omdat er verder weinig gebeurt.
• Amen!